Intaglio - II

• BandIntaglio [RU]
• TitelII
• Release datum29-10-2021
• LabelSolitude Productions [RU]
• Genre Doommetal

Tracklist

01. Midnight Sonata - I. The Night Sky
02. Midnight Sonata - II. Melting Like Ice...
03. Midnight Sonata - III. Always Return
04. Subject To Time
05. The Memory Of Death
06. Depths Of Space
07. Everything In Its Place

Ik doe het niet vaak, een stukje schrijven over slechts een enkel nummer. Maar soms komt het voor dat ik iets voorbij hoor komen of krijg aangeboden, dat me vrijwel meteen weet te grijpen. Dit bleek ook het geval bij de single Subject To Time van de mij tot dan toe onbekende band Intaglio. Het zal niet verbazen dat het hier gaat over doom metal.

Die bandnaam klinkt volgens mij Italiaans, maar Intaglio (dit blijkt het Italiaans voor 'snijwerk' te zijn) is afkomstig uit Rusland. Intaglio is altijd een project geweest dat niet bang is om grenzen te verleggen en nieuwe normen te stellen in het genre. Het gebruik van contrabas en cello geeft een uniek karakter aan de muziek. Opgestart in 2004 / 2005 werd direct een zelfgetiteld debuutalbum uitgebracht, in de eigen taal, dus dat werd Инталия. Opvallend genoeg werd het daarna heel lang stil rond het project. Pas eind 2019 werd weer een teken van leven gegeven middels een splinternieuwe single, The Memory Of Death.

Na mijn kennismaking met Intaglio middels de singles Subject To Time en The Memory Of Death is het nu tijd voor hun tweede album (waarop beide genoemde nummers in hun volledige lengte terugkomen) simpelweg getiteld II. Intaglio lijkt inmiddels een 'echte' band, er wordt in elk geval een volledige bezetting vermeld, dit in tegenstelling tot hetgeen ik wist ten tijde van Subject To Time. Intussen is ook het debuutalbum opnieuw uitgebracht, die heb ik nog niet beluisterd maar dat ga ik zeker nog doen.

Eenmaal gewend aan de cello in plaats van de leadgitaar die je normaal daar zou verwachten, is het absoluut genieten van de atmosferische doom van Intaglio. Met de toevoeging van toetsen, meerstemmige zangpartijen en een fluit / blaasinstrument - ik weet helaas niet welke - wordt er nog extra sfeer meegebracht. Ik vind dit echt heerlijke relax-muziek: liggend op de bank, met de ogen richting sluitstand, geniet ik optimaal van de rustgevende funeral doom van deze band. Het verdient dan ook aanbeveling om het album als geheel te beluisteren; met 42 minuten is dat ook prima te doen.

De Midnight Sonata die in drie delen het album opent zet op uiterst sfeervolle manier - nog behoorlijk ingetogen - de toon. Op die manier kun je er nog letterlijk rustig inkomen. Eigenlijk kun je de muziek van Intaglio het best omschrijven als doom - niet eens per se metal - vanuit de benadering van klassieke muziek. Het doet me daarbij wel wat denken aan Samantha Kempster en Promethean Misery, die doom metal benadert en speelt zonder gitaar, maar met een nadrukkelijk distorte viool. Grappige overeenkomst is verder dat ik ook met die band kennis maakte in de vorm van een single.

Het heeft me even wat tijd gekost, maar uiteindelijk luister ik enorm graag naar Intaglio. Hoewel er zeker elementen van aanwezig zijn (grunt, trage en logge riffs) moet je eigenlijk de gedachte aan metal uitsluiten. Deze muziek is bovenal atmosferisch, vanuit een kalme invalshoek, waarbij de invulling door een klassiek instrumentarium (cello, contrabas, fluit, diverse zangstemmen) regelmatig de hoofdrol voor zich opeist. Ja, ik vind dit echt heel mooi!