Jet Black Sea - Absorption Lines

• BandJet Black Sea [NL]
• TitelAbsorption Lines
• Release datum16-07-2017
• LabelFreia Music [NL]
• Genre Progrock / metal, Spacerock

Tracklist

01. Wrong Turn
02. The Sixth Wheel
03. Jumping To A Conclusion, Pt. 1
04. Absorption Lines
05. Cathedral
06. Hours Slip Into Days
07. 133 Hours

Te bespreken of niet te bespreken, dat was hier weer even de vraag. Uiteraard vraagt deze opmerking om uitleg. Ik had nog nooit van Jet Black Sea gehoord, de eerste beluistering, waar ik onvoorbereid instapte, was dan ook wel even slikken. En doorbijten.

Jet Black Sea blijkt het samenwerkingsverband van de Engelsman Adrian Jones en de Nederlander Michel Simons, twee componisten/muzikanten met zeer verschillende achtergronden en invloeden. In 2013 brachten zij al een album uit met de titel The Path of Least Existence, deze Absorption Lines is hun tweede. Samen met gastmuzikanten en vocalisten van diverse pluimage produceren zij muziek die alles behalve in een hokje te plaatsen is. Er zijn raakvlakken met progressieve rock en spacerock, maar net zo gemakkelijk worden triphop en vooral ambient ten gehore gebracht.

De reden dat ik ben blijven luisteren, en er ook wat over wil schrijven, is het mystieke, spacy, bezwerende karakter van deze muziek, die bij vlagen ook nog eens een lekker duister sfeertje herbergt. Ik denk dat ik qua omschrijving nog het beste weg kom met soundscapes, want nummers met een conventionele opbouw en invulling zijn hier niet echt te horen; Cathedral komt daar nog het dichtst bij denk ik. Een collage van - weliswaar gerangschikte - geluiden komt dichter in de buurt dan liedjes met kop en staart.

Over het algemeen dus zweverig, of misschien dromerig, komen de geluidscollages voorbij, wisselend in stijl en muzikale invulling. Het verbaast me daarbij eigenlijk dat het instrumentarium hier zich simpelweg heeft 'beperkt' tot drums, gitaar, basgitaar, uiteraard heel veel toetsen, en de menselijke stem; die laatste al dan niet in samplevorm, dan wel naturel. Het levert hier in elk geval een interessant samenspel op. Absorption Lines komt qua vergelijking wel een beetje in de buurt van een band als Pink Floyd, als ook traditionele progressieve rock. Tel daar dan echter nog wel de triphop- en ambient-invloeden bij op.

Ik vond het album hoe dan ook een intrigerende, interessante luisterervaring. Juist doordat ik niet wist wat ik kon verwachten werd ik wel gegrepen door de spacy, tripperige sfeer. Ik heb me in eerste instantie gewoon laten meeslepen, dat beviel me prima; daarna heb ik pas een poging gedaan om te ontleden wat ik heb gehoord. Ik zal de muziek van Jet Black Sea niet heel vaak meer beluisteren denk ik, omdat ik daar dan toch wel in een specifieke stemming voor moet zijn. Daarbij komt dat de eerste - meeslepende, overrompelende - luisterervaring nooit meer geëvenaard kan worden....