Joel Grind - The Yellowgoat Sessions
- Joel Grind [US]
- The Yellowgoat Sessions
- 28-05-2013
- Hells Headbangers / Hammerheart Records
Tracklist
01. Ascension
02. Hell's Master of Hell
03. Vengeance Spell
04. Foul Spirit Within
05. Cross Damnation
06. Grave Encounters
07. Black Order
08. The Eternal One
09. Hail to Cruelty
10. Descension
Joel Grind is de zanger / gitarist / grote aanjager van Toxic Holocaust, een Amerikaanse thrash/speed/black metal band die al wel redelijk naam heeft gemaakt. Oorspronkelijk was (ook) deze band een eenmansproject van Joel Grind, dat verschijnsel is de man dus niet vreemd. Vandaar dat hij besloot om wat materiaal dat hij niet geschikt achtte voor Toxic Holocaust onder eigen naam uit te brengen, waarbij hij de zang en alle instrumenten zelf voor z'n rekening neemt.
Het resultaat is The Yellowgoat Sessions, een kort album dat bestaat uit een intro en een outro met voor de hand liggende titels, en daartussen in een achttal nummers die de speelduur van drie minuten nauwelijks of nooit halen. De plaat lijkt overigens vernoemd naar de uiterst zeldzame misprint van Bathory's debuutalbum, waarbij door een fout de bekende geitenkop geel is ingekleurd, tot ongenoegen van meneer Qourthon zelve. In de 'volksmond' werd die misprint Yellow Goat genoemd, vandaar.
De muziek die we te horen krijgen op het album heeft nog het meeste weg van primitieve black metal, of een rauwe vorm van thrash metal, daar in die buurt. De nummers zijn superkort en bevatten onderling weinig afwisseling. Met name het drumwerk (Joel's minste kant denk ik) klinkt wel erg eentonig. De productie van gitaar en (vaak gedubbelde, 'evil') zang lijken rechtstreeks gekopieerd van het oude Bathory werk, al komt het geluid van bands als Possessed, Hellhammer en natuurlijk Venom ook behoorlijk in de buurt. De acht black / thrash nummers hebben daarmee ook wel een beetje een punk feel, al is de muziek overduidelijk metal.
Er zijn twee uitzonderingen op de eentonigheid die de gele geitenkop te bieden heeft: Foul Spirit Within en The Eternal One vallen op door het trage tempo (vooral die laatste doet me echt aan Venom denken, zo lekker slecht). Foul Spirit Within vind ik dan niet eens zo'n slecht nummer, er zit zowaar een break in, en wordt door mij omarmt vanwege de zeldzame variatie.
Op zich heeft dit soort primitieve muziek wel wat, wanneer je door het monotone gedram van de drums kunt heenluisteren is dit muziek die op een positieve manier verwijst naar de roots van de black en thrash metal. Niet moeilijk over doen dus, daar is deze muziek niet voor bedoeld, het komt ongetwijfeld recht uit het hart van de maker. Allerlei technische tekortkomingen ten spijt is dat toch waar muziek over hoort te gaan.
