Jolly - Family

• BandJolly [US]
• TitelFamily
• Release datum22-06-2019
• LabelEigen beheer
• PromotorJBM Promotion [NL]
• Genre Progrock / metal

Tracklist

01. Lie To Me
02. Lazarus (Space Masala)
03. Rain
04. Ava
05. Who Will Remember (When You Forget)
06. Let Go
07. Violet
08. Circuit Heaven
09. With Me
10. Love [bonus]
11. Endless Ground [Let Go Reprise] [bonus]
12. Ava [Acoustic] [bonus]
13. Masquerade [bonus]
14. For Isaac [bonus]

Van de Amerikaanse band Jolly had ik nog nooit gehoord. Evengoed blijkt Family al hun vierde album. De voorgangers verschenen in strakke volgorde in de jaren 2009, 2011 en 2013, daarna zat een behoorlijke pauze. De band heeft dan ook de nodige tegenslagen gehad op weg naar een nieuw album, maar eerder dit jaar verscheen dan toch mijn eigen kennismaking met Jolly.

Hierop laat de band een eigen(tijdse) aanpak horen van progressieve rockmuziek, waar binnen een diversiteit aan invloeden waar te nemen is. Zowel ingetogen tot poppy fragmenten als ook djent-achtige metal komen voorbij, net zo goed als soundtrack-achtige passages. Vergelijkingen zijn te maken met bands als Haken en Leprous, maar zo af en toe ook Karnivool tot zelfs Meshuggah. In de meer zweverige stukken hoor ik er ook wel een beetje Ayreon in. Ook zijn er raakvlakken met donkere pop of rock als Depeche Mode of Muse. Dat klinkt als een allegaartje, maar gecombineerd valt dat alles mee.

Opener Lie To Me laat direct horen dat Jolly helemaal in de tegenwoordige tijd staat. Denk bij termen als progressieve rock of metal dus zeker niet aan de ouderwetse variant; het nummer laat een moderne groove horen, net zo gemakkelijk als een wat grommend, laag klinkend gitaargeluid. In contrast daarmee is de zang clean en melodieus, en horen we opbeurende toetsenpartijen. Het nummer luistert lekker gemakkelijk weg, en zou ik zelfs redelijk toegankelijk durven noemen.

Lazarus (Space Masala) doet wat Oosters aan, en tegelijk ook een beetje dreigend; een soort van onderhuidse spanning. Ik vind deze atmosfeer echt heerlijk, en hoor dat in een paar van de volgende tracks ook weer terug. Daarnaast blijkt me dat de muziek van Jolly - ik zou bijna zeggen uiteraard - enorm dynamisch is. Er wordt behoorlijk kunstig omgesprongen met wisselingen in tempo, ritmes, en zelfs atmosfeer. Niet op een ingewikkeld klinkende, echte "prog-manier" maar op een wijze die voor de luisteraar prima te behappen is. De lange compositie Let Go is hier het beste voorbeeld van, en laat van alles horen, van een poppy begin via een ingetogen middenstuk tot wat zwaardere stukken. Ik vind de sfeer hier eigenlijk best melancholisch, en dat spreekt me aan.

Ik raad de liefhebber overigens aan om de luxere editie van het album Family te kiezen. Deze bevat vijf extra nummers, waaronder een fraaie akoestische versie van Ava, een van de betere nummers van het album, als ook de heerlijk groovende, heavy track Masquerade, die op het reguliere album niet zou misstaan. Hoewel ik geen specifieke liefhebber ben van prog, heb ik prima kunnen genieten van Family. Het zijn vooral de eigentijdse twist die aan de muziek gegeven wordt, als de wat donkere, melancholieke atmosfeer, die me aanspreken. Ik neem me in elk geval voor om ook het eerdere materiaal van Jolly eens te gaan beluisteren.