Kamelot - I Am The Empire - Live From The 013

• BandKamelot [US]
• TitelI Am The Empire - Live From The 013
• Release datum14-08-2020
• LabelNapalm Records [AT]
• Genre Symfonische metal

Tracklist

01. Transcendence (Intro)
02. Phantom Divine (Shadow Empire)
03. Rule The World
04. Insomnia
05. The Great Pandemonium
06. When The Lights are Down
07. My Confession
08. Veil of Elysium
09. Under Grey Skies
10. Ravenlight
11. End of Innocence
12. March of Mephisto
13. Amnesiac
14. Manus Dei
15. Sacrimony (Angel of Afterlife)
16. Drum And Keys Solo
17. Here's to the Fall
18. Forever
19. Burns to Embrace
20. Liar Liar (Wasteland Monarchy)
21. Ministrium (Shadow Key)

Als ik ergens spijt van heb, is het dat ik het Kamelot concert bij de 013 in Tilburg op 18 september 2018 heb laten schieten. Op die datum werd namelijk hun nieuwe live DVD opgenomen - I Am The Empire. Zo te horen heb ik een aardig spektakel gemist!

Het is al gelijk aan de setlist te merken dat dit een concert was met een hoog energie-gehalte. De nummers die zijn gekozen voor deze opname zijn stuk voor stuk hard, vol en perfect. Wat wel schittert door afwezigheid in het rijtje nummers is vrijwel alles aan ouder werk. March of Mephisto en Forever zijn de enigen in de set die al aardig wat jaren mee draaien, maar albums als The Fourth Legacy, Karma, Epica en The Black Halo zijn zwaar ondervertegenwoordigd. Ik mis dan ook fan favorieten als The Haunting en Center of the Universe. Nou heeft Kamelot dan al wel een aardig repertoire om uit te kiezen, en wisten ze desondanks de show prima te vullen met werk van de bovenste plank!

Groot pluspunt is ook dat door de hele show het publiek luid en duidelijk te horen is. Ik heb Kamelot publiek in Nederland vaker meegemaakt en 1 ding valt ervan te zeggen: ze weten hoe het dak eraf moet! Luidkeels meezingend, klappend en juichend, vormt het publiek hier de rode draad door de show die de sfeer zo top maakt. Frontman Tommy Karevik blijft door de show heen herhaaldelijk vragen om de handjes hoog te houden, maar zo te horen heeft daar het publiek sowieso geen herinnering voor nodig.

Tot aan My Confession (featuring strijkorkest Eclipse) is het 1 pot beuken, springen en feesten. Naderhand wordt me geleerd wat een "Zweedse volumeknop" inhoudt, en je merkt opeens dat je in Nederland bent, want natuurlijk moet er tijdens een stil moment iemand keihard "Slayer!" roepen. Het feestje gaat verder met Veil of Elysium en gelijk daarna is er alweer een pauze met het heerlijke duet Under Grey Skies. Onze eigen Charlotte Wessels is aanwezig en maakt dit de eerste keer dat dit nummer live is gezongen met haar, daar ze het origineel op het album ook zingt.

Traditiegetrouw wordt het nummer Forever tot een kwartier gerekt, waar de tijd word genomen om de band even voor te stellen (alsof we nog niet weten wie ze zijn) en het publiek dat trouw en standvastig door blijft oooh—oooh’en en het laatste "Forever" op kippenvel-opwekkende manier door de hele zaal wordt gegalmd.

Op deze manier duikelt de show van het ene hoogtepunt naar het volgende. Van het feit dat het podium dikwijls gedeeld wordt met de absolute top van female-fronted metal (naast Charlotte Wessels zijn ook Alissa White-Gluz en Elize Ryd van de partij) tot het aanstekelijke enthousiasme van zowel de band als het publiek, het indrukwekkend swingende instrumentele tour-de-force na Sacrimony, het pijnlijk mooie Here’s to the Fall, hoe Tommy Karevik elk nummer neerzet met een bijna moeiteloze perfectie... werkelijk alles klopt aan dit plaatje! Had ik nou maar een tijdmachine... hier had ik bij willen zijn! Maar gelukkig hebben we de live-registratie. En wat voor eentje!