Kamelot - Silverthorn

• BandKamelot [US]
• TitelSilverthorn
• Release datum29-10-2012
• LabelSPV [DE]

Tracklist

01. Manus Dei
02. Sacrimony (Angel Of Afterlife)
03. Ashes To Ashes
04. Torn
05. Song For Jolee
06. Veritas
07. My Confession
08. Silverthorn
09. Falling Like The Fahrenheit
10. Solitaire
11. Prodigal Son
Part I: Funerale
Part II: Burden Of Guilt (The Branding)
Part III: The Journey
12. Continuum

Kamelotians opgelet! Het tiende album van deze alom bekende symphonic metal giganten is uit, en draagt de naam Silverthorn. Een album met zeer hoge verwachtingen, zeker wat betreft de nieuwe zanger Tommy Karevik.

Halverwege de Poetry For The Poisened tour heeft zanger Roy Khan besloten de band te verlaten. Een zware teleurstelling voor alle fans, die maar mochten hopen dat zijn opvolger dezelfde muzikale kwaliteiten in huis heeft. Fabio Leone van Rhapsody of Fire heeft dan wel een tijd voor de afwezige Khan ingevallen, maar waar vind je iemand die Roy's unieke stemgeluid ook op cd kan evenaren? Tommy Karevik van Seventh Wonder is het antwoord op die vraag. Niet alleen lijkt hij qua uiterlijk zelfs een beetje op Khan, maar qua zang is het zowat zijn evenbeeld, hetzij iets lichter. Karevik heeft al live zijn kwaliteiten bewezen door de tour van Poetry For The Poisoned af te maken, en tot nu toe is de feedback van de fans positief. Maar nou is er dan het album... is Kamelot nog altijd de Kamelot die we kennen, of is die vertrokken met Khan?

Al vanaf de eerste paar tonen is het duidelijk; Kamelot borduurt gewoon lekker verder op het werk van de afgelopen jaren. Heerlijke, harde en zeer symphonische opzwepende melodieën tot en met! Ik hoor zelfs een paar progpower elementjes uit hun oudere werk. De eerste echte uitschieter op het album komt gelijk na de intro: Sacrimony (Angel of Afterlife), die al een paar dagen met videoclip op youtube te bewonderen is. Ook in de clip is de wisseling tussen Khan en Karevik amper te merken. Hetzelfde zwarte haar, dezelfde dramatische bewegingen en dezelfde tonen. Ze hebben hier wel hun vaste gastzangeres Simone Simons omgeruild voor Elize Ryd van Amaranthe. Haar zuikerzoete stem en Shakira achtige poppy attitude steken wel wat schril af tegen de zwarte raven die om haar heen fladderen, maar met haar stem is op zich niets mis. Nee, dan Alissa White-Gluz van The Agonist, die een stukje grunts en screams voor haar rekening neemt, dát is pas pit dat bij Kamelot hoort! Het contrast tussen de gastzangeressen kon dan ook niet groter zijn.

De volgende uitschieter is Song for Jolee, wat het midden houdt tussen een ballad en een stevige mid-tempo. Ik kan het algehele gevoel dat het me geeft niet helemaal beschrijven, maar dit nummer is in 1 woord zalig! En dan gaan we een paar nummers vooruit naar Prodigal Son, want daar moet ik toch echt even uitgebreid over uitweiden. Lang heb ik niet zo'n machtig mooi nummer gehoord waarbij prompt de tranen in mijn ogen schieten. Het begint met het klinken van klokken, gevolgd door een werklijk zááálig orgel die het geroezemoes op de achtergrond doet vervagen naar niets. en dan Tommy Karevik die er hoog, spatzuiver en fluweelzacht overheen glijdt, met een soort heilige atmosfeer dat bijna een gebed is. En dan dat stukje mannenkoor, dat je met gemak doet geloven dat je werkelijk in de hemel bent beland. Haast onopgemerkt werkt het nummer zich naar het punt waar gillende gitaren en denderende drums met een zwaar verslavend tempo er flink wat pit doorheen jassen, maar de heerlijke melancholieke sfeer blijft hangen.

En tja, de rest van Silverthorn is gewoon weer alles wat we van Kamelot kunnen verwachten. Heerlijk rampetampen met een hoog symphonisch gehalte, met gegarandeerde kippenvel momenten en nul komma nul twijfel aan de heer Karevik's talenten. Je ziet bij heel veel bands dat als ze van frontman of vrouw wisselen, dat ze meteen een hele nieuwe muzikale era ingaan. Kamelot niet! Ze blijven gewoon wie ze altijd zijn geweest, maar dan met een ander gezicht vooraan het podium, en weer met een twaalftal aan vernieuwende en geweldige nummers erbij. Roy Khan, je blijft geweldig en ik mis je, maar Tommy Karevik, je hebt mijn volle respect! En ik benijd echt iedereen die volgende week naar Eindhoven gaat om ze live te zien...