Kataklysm - Meditations

• BandKataklysm [CA]
• TitelMeditations
• Release datum01-06-2018
• LabelNuclear Blast [DE]
• Genre Melodieuze deathmetal

Tracklist

01. Guillotine
02. Outsider
03. The Last Breath I'll Take Is Yours
04. Narcissist
05. Born To Kill And Destined To Die
06. In Limbic Resonance
07. And Then I Saw Blood
08. What Doesn't Break Doesn't Heal
09. Bend The Arc, Cut The Cord
10. Achilles Heel

Ik zie dat ik in 2015 nog best mild was over Of Ghosts and Gods, het twaalfde studio-album van Kataklysm. Ik vergeleek de band toen met Arch Enemy, die ik de laatste jaren ook niet echt al te spannend meer vind. Beide bands grossieren al een paar albums lang in weinig opzienbarende, inwisselbare melodieuze death metal-eenheidsworst. De aankondiging van het nieuwe album Meditations beloofde vooral een opvallende productiemethode.

Het valt een eenvoudige recensent als ikzelf denk ik dan ook niet kwalijk te nemen dat die zich daar op richt. Van de andere kant, het geluid van Meditations is zo opvallend overgeproduceerd dat het niet te missen is; die 'aanbeveling' uit het promo-praatje lijkt me dan ook zo goed als overbodig. In mijn beleving overheerst die productie het album dan ook zo zeer, dat ik niet aarzel dit als eerste punt aan te stippen; en zeker niet als pluspunt.

Natuurlijk is het te prijzen dat je als band je geluid wil blijven vernieuwen, dat was blijkbaar ook de gedachte van Kataklysm om te kiezen voor een producer die nauwelijks ervaring heeft met death metal. Vooral het drumwerk heeft daar onder te lijden, dat hoort veel meer te knallen en is hier bij vlagen een metalband onwaardig. Ook de zang klinkt bij vlagen te 'autotunerig' (vergeef me dit vreemde woord maar, je snapt ongetwijfeld wat ik bedoel), en dat terwijl ik Maurizio Iacono met name bij Ex Deo toch serieus hoog heb zitten. In Limbic Resonance lijkt me een goed voorbeeld van genoemde beweringen.

Daarnaast valt me op dat de tracks in het algemeen wel erg kort duren. De eerste twee singles Guillotine en Narcissist halen niet eens de drie minuten, waardoor in totaal Meditations al zo'n zeven minuten korter is dan z'n voorgangers. Maar nog belangrijker: de twee zijn nou niet bepaald de meest spannende composities.

Weliswaar bestaat Kataklysm uit ervaren muzikanten en liedjesschrijvers, maar op een enkele uitzondering na (het vlotte Outsider, Born To Kill And Destined To Die, dat me opvallend genoeg erg aan het vaderlandse Izegrim doet denken, en de fraaie afsluiter Achilles Heel) hoor ik nauwelijks iets interessants op dit nieuwe album. De drie genoemde nummers en beide singles (vanwege de pakkendheid en de compacte, eenvoudige insteek) blijven uiteindelijk wel even hangen, maar niet genoeg om van een geslaagd album te spreken wat mij betreft.