Kataklysm - Of Ghosts And Gods

• BandKataklysm [CA]
• TitelOf Ghosts And Gods
• Release datum31-07-2015
• LabelNuclear Blast [DE]

Tracklist

01. Breaching The Asylum
02. The Black Sheep
03. Marching Through Graveyards
04. Thy Serpents Tongue
05. Vindication
06. Soul Destroyer
07. Carrying Crosses
08. Shattered
09. Hate Spirit
10. The World Is A Dying Insect

Het Canadese Kataklysm is nu al zo'n 25 jaar bezig, en bracht vorige week de twaalfde langspeler uit: Of Ghosts And Gods. Voor menig band en bijbehorend publiek een mogelijke doodsteek, of op z'n minst aanleiding om het rustiger aan te doen of albums op de automatische piloot af te leveren. Zo niet Kataklysm. Ok, ik ben wat vroeg met m'n conclusie, maar ik vind dit dan toch ook wel een belangrijke constatering. Ondanks dat ik deze band niet fanatiek volg, vind ik namelijk dat ze een met deze nieuweling een prima plaat hebben afgeleverd.

Bijzonder vind ik, dat voor elk van de tien nummers een video is gemaakt, die volgens mij al voorafgaand, of mogelijk simultaan, aan het verschijnen van het album te horen en zien zijn (geweest). Daarmee trek je in elk geval de aandacht. De muziek die de band ten gehore brengt zou ik omschrijven als melodieuze of soms zelfs epische death metal. Ik ben overigens, ironisch genoeg, opnieuw op het spoor van Kataklysm gezet via het side-project van de band(leden): Ex Deo. Ik vind sowieso dat er wel wat overeenkomsten in de muzikale aanpak zitten.

Een vergelijking waar ik minder blij mee ben is de band waar ik tijdens de eerste paar nummers aan moet denken: en dat is Arch Enemy. Die band heb ik namelijk niet zo hoog zitten, en gelukkig verdwijnt dat idee dan ook gaandeweg. Het zijn vooral de midtempo stukken die me er af en toe aan doen denken. Wanneer Kataklysm dan is aangekomen bij Marching Through Graveyards ben ik het eigenlijk ook wel weer kwijt ... gelukkig.

Positief is dat de nummers groove en toegankelijkheid bevatten, en soms zelfs (iets te) catchy refreinen. De rauwheid en energieke, overrompelende aanpak van 'vroeger' is definitief verdwenen, daarvoor in de plaats dus moderne riffs en grooves en een zekere mate van melodie en catchyness. Ooit had de band patent op wat zij noemden Northern Hyperblasting, maar dat lijkt me nu toch echt verleden tijd. Hoewel, als je het begin van Hate Spirit hoort...

Ik vind het vooral belangrijk dat Kataklysm geheel z'n eigen gang gaat. De band pint zich niet vast op een specifieke stijl, en laat daarmee een zekere evolutie, of in elk geval afwisseling horen, door de jaren heen. Stilstand is achteruitgang, dat heeft de band goed begrepen. Of de oorspronkelijke fans er nu blij mee zijn of niet: deze band doet waar het zin in heeft, zonder zich er om te bekommeren of dat wel van hen verwacht wordt. Ik kan me wel vinden in de muziek van Kataklysm anno 2015. Met The World Is A Dying Insect als representatief slotakkoord!