Kings Never Die - It's What We Live For

• BandKings Never Die [US]
• TitelIt's What We Live For
• Release datum26-03-2021
• LabelBlood Blast Distribution [FR], Upstate Records [US]
• PromotorGordeon Music [DE]
• Genre Hardcore / punk

Tracklist

01. Pure Gold
02. Minor Threats
03. We Got Tonight To Fight [ft. Ratbones]
04. Never Know What You Might Find
05. Raise A Glass [ft. Vinnie Stigma, Mike Gallo]

Kings Never Die is precies die hardcoreband uit New York zoals je verwacht dat zo'n band klinkt. Wat daar ook bij hoort, is de ruime ervaring die de heren muzikanten al hebben opgebouwd, in niet de minste bands als Murphy's Law, Mucky Pup, Dog Eat Dog, Stigma, Subzero, Son of Skam. Opgestart in 2018 kwam de band het jaar daarna met een eerste EP Raise a Glass, waarna de wereld stilviel; dat verhaal kennen we inmiddels wel helaas. Kings Never Die weigerde terecht het zwijgen opgelegd te worden door een lockdown die geen shutdown mocht worden, en nam hun ongebreidelde passie terug de studio in, met als resultaat een tweede EP: It's What We Live For.

De EP begint al op indrukwekkende wijze: Pure Gold is, afgezien van een absolute beuker, een ontroerend eerbetoon aan de vader van gitarist en songwriter Dan Nastasi, die in de herfst helaas is overleden aan COVID-19. Deze muziek past met z'n meer punkachtige einde helemaal in de vroege Amerikaanse hardcore. De EP-titel It's What We Live For kan hier lekker meegebruld worden. Vervolgens is het korte (nog geen twee minuten), rauwe en felle Minor Threats met z'n jammerende solo's een echte nihilistische hardcore punkbanger.

We Got to Fight Tonight blinkt uit in dreiging in het middentempo, beginnend als een twostep-beuker, waarna het wachten is op de versnelling. Die niet komt. Kings Never Die ondermijnt die verwachting en volhardt in het lagere tempo, maar wel met een thrashy ondertoon. Never Know What You Might Find voorziet daarna wel in die snelheid, gecombineerd met tomeloze energie. Grappig genoeg hoor ik iets na halverwege een riff die erg doet denken aan die van Black Sabbath's Symptom Of The Universe, maar dan wat trager. Inderdaad: je weet maar nooit wat je vindt.

De EP eindigt met een nieuwe versie van Raise A Glass, dat niet geheel verrassend ook al op de vorige EP (hoe heette die ook al weer, haha) stond. Met de hulp van wat gasten is hier een heerlijk partynummer te horen, een prima afsluiting van een korte maar krachtige EP. Natuurlijk doet Kings Never Die, maar hun hardcore mag zeker gehoord worden vanwege de energieke intensiteit, en daarnaast de interessante variatie. De liefhebber van NYHC zal zich hier geen buil aan vallen.