Kolp - The Outside
- Kolp [HU]
- The Outside
- 12-11-2012
- Temple Of Torturous [SE]
Tracklist
01. There Was No Place to Hide
02. The Initial State
03. Drowning
04. The Void and the Silence
05. The Place
06. Completion
07. Interface has Dissolved
08. The Outside
In mijn review van het Hongaarse Witchcraft een paar dagen geleden, constateerde ik al dat binnen de Hongaarse scene waarschijnlijk een handjevol muzikanten minstens evenveel (black metal) bands bevolken. Dat geldt ook voor het duo dat Kolp vormt: Witchcraft's drummer Knot bespeelt bij Kolp alle instrumenten, en heeft daarnaast gemeenschappelijke bandperikelen met zanger Jim Jones bij onder anderen Veer, Koprofaagia en Ravenshades. Het duo Kolp presenteert met The Outside hier hun tweede album, na The Covered Pure Permanence uit 2010.
Kolp speelt dus black metal, gebaseerd op de klassieke stijl van deze specifieke muzieksoort. The Outside gaat van start met There Was No Place To Hide, dat laat horen dat Kolp goed thuis is in de afwisseling tussen de klassieke, snelle en snerpende black metal en de trage, depressieve variant. Het gitaargeweld bevat felle riffs, veelal herhalend, en gaat voortdurend de strijd aan met het snelle drumwerk. Ook de vocalen doen goed mee, de hysterische, getormenteerde screams gaan door merg en been, precies zoals het past bij deze muziek. Hoor ik daar iemand Burzum fluisteren?
Echter gaat het tempo regelmatig nadrukkelijk omlaag, waarmee een soort van doom variant van black metal tevoorschijn komt. Zo begint Drowning heerlijk loom, log en donker. Een duistere desolate sfeer wordt opgeroepen, de spaarzaam aanwezige vocalen tijdens deze passages lijken nog wat depressiever te gaan klinken; een mooie afwisseling in het overrompelende muzikale geweld dat de snelle black metal op andere momenten behelst. Een kant ook van deze band die me beter bevalt, waarin het duo zich meer ontworstelt aan de eenheidsworst die black metal mij vaak lijkt. Naarmate het album vordert lijkt de doomvariant de overhand te krijgen, maar een omschakeling naar een snerpende, felle uitbarsting is nooit ver weg. Dat houdt de spanning in het album, zo bevalt het afsluitende titelnummer The Outside me om die reden ook prima.
Ondanks alle verwijzingen naar de klassieke stijl(en) is goed te horen dat het hier een hedendaags product betreft. De productie is niet overweldigend, maar helder, en desondanks toch met een rauw randje, het wordt zeker niet te clean. Kolp levert hier het bewijs dat black metal bij vlagen nog best spannend kan klinken zonder afbreuk te doen aan de oorspronkelijke gedachten.
