Loch Vostok - Strife

• BandLoch Vostok [SE]
• TitelStrife
• Release datum24-11-2017
• LabelViciSolum Productions [SE]
• Genre Djent / progressieve metal

Tracklist

01. Babylonian Groove
02. Summer
03. The Apologists Are the Enablers
04. Cadence
05. Forever
06. Yurei
07. Purpose
08. Ventilate
09. Consumer
10. Expiry Date of the Soul of Man

De laatste twee releases van het Zweedse gezelschap Loch Vostok, V - The Doctrine Decoded (2012) en From These Waters (2015) kregen maar moeilijk vat op mij. De band weet wel degelijk interessant en intrigerend te musiceren binnen brede metalen kaders, maar van pakkende nummers wilden de heren nauwelijks weten. Aan de beurt is nu het 'nieuwe' album Strife - al vorig jaar november verschenen, maar helaas nu pas tot mij doorgedrongen.

De muziek die Loch Vostok voortbrengt zou ik nog het best kunnen omschrijven als een progressieve mengvorm van min of meer extreme metalsoorten. De muziek schuurt lichtjes aan tegen stijlen als melodeath, groove metal en djent, bevindt zich grotendeels in donkere sferen, maar kent ook (on)verwachte melodieuze trekjes. Over het algemeen ligt de muziek zwaar op de hand, en wordt er lang niet altijd binnen de lijntjes gecomponeerd; maar nummers als Summer, The Apologists Are The Enablers en Forever laten meer dan in het verleden horen dat Loch Vostok ook weet hoe het melodieuze en pakkende momentjes in moet bouwen. Al is het maar als leidraad voor de luisteraar.

En ja, zo horen we Loch Vostok vooral in het begin van het album gewoonweg gangbare liedjes componeren. Gecombineerd met de eigenwijze aanpak die gebleven is, leidt dat in mijn beleving tot het sterkste Loch Vostok-album tot nu toe. Nog altijd kost het de nodige luisterbeurten en aandacht om de muziek van dit vijftal te doorgronden, maar in plaats van vraagtekens en frustratie levert dat nu regelmatig ook luisterplezier op.

Er zit nog genoeg verfijnde complexiteit in de muziek (Yurei, Purpose), maar juist het technische gehalte dat voorganger From These Waters kenmerkte heeft nu gezelschap gekregen van - ik durf het bijna niet te zeggen - een vleugje toegankelijkheid. Zelfs de cleane zang, mijn struikelblok van voorheen, lijkt een metamorfose te hebben doorgemaakt, en klinkt nu gewoon geheel in overeenstemming met de muziek.

Een vette productie zorgt nog steeds voor een muur van geluid, maar daarbinnen is wel elk element te onderscheiden; het is geen dicht gesmeerd geheel gelukkig. Ik hoop dat de hernieuwde inzichten de heren van Loch Vostok ook bevallen, zodat de band deze koers kan uitbouwen. Maar ach, wie ben ik om dat te willen. Gelukkig is Loch Vostok zo'n band die toch doet waar het zelf zin in heeft. Die aanpak is te prijzen, zo lang ze ook maar een beetje rekening houden met de luisteraar.