Lodz - Something In Us Died

• BandLodz [FR]
• TitelSomething In Us Died
• Release datum18-10-2013
• LabelKlonosphere Records [FR]
• PromotorViral Propaganda [PT]

Tracklist

01. Detachment
02. Follow the Crowd
03. Leading the Rats
04. Sulfur
05. Closed Hospitals
06. Walking Like Shades
07. The Rope
08. Close to the Flames

Het uit Lyon, Frankrijk afkomstige Lodz houdt ondergetekende een stevige kluif voor. Debuutalbum Something In Us Died biedt geen hapklare brok muziek, doorbijten is hier het devies. Het is dan ook een uitdaging om deze muziek tot me te nemen, te beschrijven, en eventueel op waarde te schatten. Een interessante cd is dus alvast een voorzichtige eerste conclusie.

Het album is gemasterd door Magnus Lindberg van Cult Of Luna, terwijl het opgenomen is in de Hacienda studio met producer Fabrice Boy. Met het noemen van Cult Of Luna hebben we al wel een aanknopingspunt te pakken voor de muzikale invalshoek van Lodz. Het postrockaspect speelt zeker een belangrijke rol in de muziek van de Fransen.

De muziek van Lodz houdt ergens het midden tussen post rock en -hardcore, elementen uit doom, en bevat daarnaast ook nog emo-achtige invloeden. Heel in de verte is ook nog wat herkenbaar van gothic of darkrock invloeden. De muziek schommelt behendig heen en weer tussen emotievolle melancholie, gevoelige passages, stuwende en/of slepende stukken en rauwe uitbarstingen. Opener Detachment is daarvan gelijk een goed voorbeeld, waarbij het vooral de vocalen zijn die dit nummer op sleeptouw nemen. Afwisselend tussen hardcore geschreeuw en meer cleane emo of een beetje screamo zang vind ik dit echter nog niet het sterkste punt van de band.

Liever laat ik mij meevoeren met de slepende openingstonen van Follow The Crowd. Al gooit ook hier weer de zang roet in het eten: te geforceerd, teveel gericht op emotie. Dat ik daarbij moet denken aan Jared Leto van 30 Seconds To Mars (vooral in Leading The Rats) helpt al helemaal niet. Dus richt ik mij beter op de melancholieke, meeslepende, doomy klanken a la Katatonia. De kracht van Lodz zit 'm wat mij betreft in de sfeervolle tafereeltjes die geschilderd worden. Waarbij de afwisseling tussen de al genoemde rustige en heavy stukken zorgen voor een interessante dynamiek.

Zoals wel meer bands uit de Klonosphere stal houden ook deze Fransen er een eigen wijze van musiceren op na. Bij vlagen pakt dat ook prima uit, met name de dynamische wisselingen tussen de diverse sferen en emoties leveren fraaie luisterplaatjes op. Overtuigen doet Lodz me niet voor de volle 100 procent. Daarvoor vind ik niet alle nummers even sterk, en staat ook de zang me af en toe tegen. Waarschijnlijk een kwestie van smaak, gewoon zelf even beluisteren dus. En liefst meer dan een keer, want de aanhouder wordt hier beloond.