Lord of the Lost - Thornstar

• BandLord of the Lost [DE]
• TitelThornstar
• Release datum03-08-2018
• LabelNapalm Records [AT]
• PromotorHard Life Promotion [NL]
• Genre Dark rock / metal, Gothic metal, Industrial metal

Tracklist

01. On This Rock I Will Build My Church
02. Loreley
03. Black Halo
04. In Our Hands
05. Morgana
06. Haythor
07. Naxxar
08. Cut Me Out
09. The Mortarian
10. Under The Sun
11. In Darkness, In Light
12. Forevermore
13. Ruins
14. Abracadabra [bonus]
15. Voodoo Doll [bonus]
16. The Art of Love [bonus]
17. Lily of the Vale [bonus]
18. Penta [bonus]
19. Free Radicals [bonus]
20. Live Pray Die Repeat [bonus]

In minder dan een decennium is de Duitse dark metal-band Lord Of The Lost uitgegroeid tot een van de meest gevestigde en productieve acts van het internationale toneel. Opgericht in 2007 door frontman Chris Harms, aanvankelijk als een solo-project, is de in Hamburg gevestigde band al lang bezig met het veroveren van de koers in de huidige stabiele line-up. Thornstar is al hun zesde studio-album (de twee Swan Songs-compilaties niet meegerekend) en mijn kennismaking met deze band.

De muziek die het Duitse vijftal voortbrengt is in die jaren vrijwel onveranderlijk: het is een licht-bombastische en wat kitscherige mix van gothic rock of metal, elektronische new wave en industrial trekjes, samen te vatten onder de noemer dark metal. Dat betekent in de praktijk: een aangenaam donkere stem (in de coupletten) gecombineerd met pakkende en stampende ritmes, met regelmaat voorbij komende heavy gitaarriffs, uiteraard overdadig toetsenwerk, en een melancholisch donker sfeertje. Waarbij de wisselende zangstemmen (met name in de refreinen) een pluspunt vormen.

Het is die sfeer die me behoorlijk aanspreekt, maar ik vind lang niet alle nummers even sterk. Soms neigt de muziek iets te veel naar te gladde popmuziek (Loreley, Cut Me Out), daar haak ik af. Maar wanneer er lekker op los gestampt wordt en de gitaren hun ding mogen doen, vind ik de opzwepende klanken prettig om naar te luisteren. Tot die laatste categorie behoren bijvoorbeeld opener On This Rock I Will Build My Church, Black Halo, Haythor, Naxxar en afsluiter Ruins.

Ik heb de beschikking over de uitgebreide versie van het album, die maar liefst twintig tracks telt. Dat blijkt een hele zit, terwijl juist tussen de bonustracks nog een paar aardige nummers zitten (Abracadabra, Lily of the Vale, Penta). Wanneer ik de beste tien tracks van Thornstar bij elkaar optel kom ik tot een aardig album, het dubbele aantal vind ik toch wel een beetje overkill. De band weet er weliswaar de variatie goed in te houden, maar juist de meer catchy insteek weet ik niet zo te waarderen. Van mij mag het over het algemeen nog wel een stukje zwaarder.

Qua vergelijking kun je denken aan eveneens Duitse acts als Rammstein, Oomph!, Letzte Instanz, Heldmaschine of de oudgedienden van Crematory. Ook het Finse The 69 Eyes of het Zweedse Deathstars, of soms zelfs HIM gaan in de zelfde richting. Melodie en melancholie vormen de voornaamste pijlers waarop deze muziek steunt. Liefhebbers van genoemde bands kunnen Lord Of The Lost gerust gaan checken, of kennen waarschijnlijk de band al. Ik heb overigens geen idee hoe Thornstar zich verhoudt tot eerder werk van de band, want daar heb ik me (nog) niet in verdiept.