Lucifericon - Al-Khem-Me

• BandLucifericon [NL]
• TitelAl-Khem-Me
• Release datum05-10-2018
• LabelInvictus Productions [IE]
• Genre Black metal, Deathmetal

Tracklist

01. Inside The Serpent's "I"
02. Succubus Of The 12th Aether
03. Szin-Niaq-Sa
04. Flesh unto Void, Void unto Flesh (The Twofold Gate)
05. Intrinsic Being
06. Azothoz : The Alpha & Omega of Zoa-Azoa
07. Al-Khem-Me
08. Sevenfold

Van het Brabantse Lucifericon besprak ik eerder al de EP's The Occult Waters (2013) en Brimstone Altar (2016), beide keren met de belofte van een aanstaande langspeler. Die belofte is dan in oktober van het vorig jaar waargemaakt, en wel in de vorm van Al-Khem-Me.

De muziek van Lucifericon bevindt zich gelukkig nog altijd in de old school sfeer, en de duistere underground. Het amalgaam van death en black metal - met ook nog wat thrashy invloeden - heeft aan kracht en duistere atmosfeer nog altijd helemaal niks ingeboet; gelukkig maar! De occulte thematiek lijkt me gebaseerd op de alchemie (zie de woordspeling van de albumtitel) en staat garant voor een langdurig(er) verblijf in de duisternis.

Met de eerste twee tracks Inside The Serpent's "I" en Succubus Of The 12th Aether gaat het album nietsontziend van start. Blastbeats en indringende tremoloriffs buitelen over elkaar heen en staan garant voor stevig uptempo beukwerk. Maar gelukkig is Lucifericon meer dan dat. In langere tracks als Zsin-Niaq-Sa, Intrinsic Being en afsluiter Sevenfold wordt het tempo bij vlagen gevoelig teruggeschroefd, en horen we de dreigende atmosfeer nog veel beter tot uiting komen. Overigens zijn ook in de snelste stukken nog fraaie melodieuze leads verstopt, die herhaalde luisterbeurten rechtvaardigen om gewaardeerd te worden.

Aan dynamiek en afwisseling dus geen gebrek binnen de zwartgeblakerde death metal van Lucifericon. Ik heb wel het idee dat de muziek iets meer richting black verschoven is, maar dat doet er eigenlijk niet zo veel toe. Zo waart in een meer death metal-gericht nummer als Azothoz : The Alpha & Omega of Zoa-Azoa nog wel degelijk de geest van een Morbid Angel rond bijvoorbeeld (let daarbij ook eens op die gitaarsolo naar het eind).

Hoe dan ook: de donkere sfeer is van A tot Z voelbaar, en allesoverheersend op dit album; of je de invulling nou als black of death beschouwt. Lucifericon laat wat mij betreft goed horen dat binnen de extreme metal het etaleren van technische vaardigheden en het neerzetten van een dreigende sfeer uitstekend samengaan. Sterker nog, de dynamiek die dat oplevert is hier denk ik de grootste aantrekkingskracht: muzikale krachtpatserij gekoppeld aan atmosfeer; dat is toch een win-win-situatie!