Lycus - Tempest

• BandLycus [US]
• TitelTempest
• Release datum09-07-2013
• Label20 Buck Spin [US]
• PromotorEarsplit PR [US]

Tracklist

01. Coma Burn (11:38)
02. Engravings (09:37)
03. Tempest (20:35)

Sinds 2008 is Lycus uit Sacramento, USA actief. In de beginjaren was dat bestaan nauwelijks stabiel, en werd vooral gekenmerkt door een komen en gaan van bandleden. In 2011 werd een demo opgenomen en in eigen beheer uitgebracht, met de toepasselijke titel MMXI. Later kwamen daar re-releases op vinyl en cassette bij. De band werd opgepikt door 20 Buck Spin Records, die het debuutalbum Tempest aan de wereld presenteert.

Lycus brengt op dit debuut in de basis rauwe funeral doom, in drie lange nummers. De stijl ligt in de buurt van bands als Mournful Congregation en Worship. Met een enkele drone-achtige en black metal passages als afwisseling weet de band schier eindeloze herhalingen, en daarmee eentonigheid, op een prima manier te voorkomen.

Tempest begint met Coma Burn, een log, elf minuten durend epos waarin evil grunts gecombineerd worden met galmende (kerk)zang. Zoals gezegd: in de basis traditionele funeral doom, tot halverwege, waar een korte stoot van black metal tremolo picking schijnbaar uit het niets losbarst om de boel even flink wakker te schudden. Na dit korte intermezzo vertraagt het nummer ​​weer naar z'n oorspronkelijke doodse tempo voor de resterende minuten.

Engravings volgt, en hier horen we zowaar elementen die je melodieus zou kunnen noemen in de zang en het gitaarwerk. Net als in Coma Burn wordt Engravings gespleten door een black metal gedeelte. Deze keer zijn het krijsende vocalen en een licht aanzwellende beat in plaats van de furieuze riffs. Het zal de opmaat blijken voor de monstreuze afsluiter.

Titelnummer Tempest is met z'n twintig minuten een beest van een track, die heerlijk stroperig traag op gang komt. Het combineert alle eerder genoemde muzikale elementen zoals een melodieuze introductie, de chants, en black metal invloeden. Het nummer eindigt met acht minuten aan hypnotiserend dreunende gitaren in een waas van ambient / drone.

De drie tracks vloeien vrijwel naadloos in elkaar over. Het is niet altijd even duidelijk waar een nummer eindigt en het volgende begint. Dit komt grotendeels ook doordat alle drie de nummers gelijke muzikale thema's bevatten. Waardoor dit niet zozeer een album in de conventionele zin is, maar eerder een lang nummer dat in drie afzonderlijke delen moest worden gehakt.