Manifest - And For This We Should be Damned?

• BandManifest [NO]
• TitelAnd For This We Should be Damned?
• Release datum27-02-2015
• LabelViciSolum Productions [SE]

Tracklist

01. Seven Doors won't do
02. Stretched & Strung
03. Violently Engaged
04. Sancta Vénere
05. The Cadaver on your Mental Doorstep
06. Justified Means
07. Immune
08. Burning Brimstones
09. Sincerely
10. Olympia Cathrin

Altijd leuk, een band die zich niet in een hokje laat stoppen. Manifest uit het Noorse Trondheim is er zo eentje. De band bestaat al sinds 1999 en is met And For This We Should be Damned? toe aan album nummer vier; precies tien jaar na debuutalbum Half Past Violence. Door de jaren heen heeft de band al aardig wat gevarieerde muziek laten horen op de diverse albums.

Manifest gooit dan ook naar hartenlust allerlei stijlen door elkaar, zo komen we op dit album in elk geval doom, stoner en sludge tegen, wat passages groove (metal) voor de toegankelijkheid, maar ook stukken death metal en zelfs een toefje jazz/avant-gardistische trekjes. Beide laatsten bijvoorbeeld gecombineerd in Stretched & Strung, waar de death zelfs wel wat naar grindcore neigt. Hier heb ik wel een beetje een Mr. Bungle gevoel bij.

Dan hebben we met opener Seven Doors Won't Do al een postrock/sludge/doom-nummer gehad, dat opbouwt van ingetogen via intens tot uitzinnig; een lekker begin wat mij betreft! Violently Engaged sluit daar wat mij betreft prettig op aan, dit is een goed voorbeeld van de eerder genoemde groovende metal. Lekker swingend met een dwingende ritmesectie, en prima rauwe vocalen voor de power; al met al een aangenaam energiek nummer, waarbij je zelfs kunt meebrullen (hardcore roots?).

The Cadaver on your Mental Doorstep verdient uiteraard een bonuspunt vanwege de titel, maar is natuurlijk ook weer zo'n nummer waarin Manifest de hokjesgeest aan de laars lapt. Springerige ritmiek en gevoelige/slepende stukken wisselen elkaar af; hierbij moet ik wel wat aan Gojira denken, al gaat dat niet helemaal op voor de meest ingetogen passage. Hierna komen wat korte, snelle en felle nummers voorbij, waar de subtiele aanpak wat verder te zoeken is. Raggen!

Tja, zo heeft Manifest een album afgeleverd waarbij je je af kunt vragen voor welke doelgroep dit album nou eigenlijk bedoeld kan zijn. Je zou het vleesch nog visch kunnen noemen, maar dat lijkt me meer iets voor de bekrompen geesten onder ons. Zoals het een veelzijdig album betaamt sluit And For This We Should be Damned? af met een soort samenvatting van wat de band te bieden heeft. Ik zou bijna zeggen: begin maar eens met het nummer Olympia Cathrin om te ontdekken of deze muziek wat voor je is.

Wat mij betreft luidt het antwoord op de in de titel opgeworpen vraag: nee, natuurlijk niet. Gewoon luisteren, het liefst een paar keer achter elkaar, en haal er uit wat je bevalt. Dan kom je tot de ontdekking dat dat uiteindelijk steeds meer zal worden.

Bij gebrek aan recenter videomateriaal hieronder een ouwetje van Manifest: