Marche Funèbre - Roots Of Grief

• BandMarche Funèbre [BE]
• TitelRoots Of Grief
• Release datum13-09-2013
• LabelShiver Records [BE]

Tracklist

1. These Fevered Days (13:34)
2. As in Autumn (07:44)
3. L'Avenue des Cœurs Passés (12:23)
4. Nothing to Declare (13:54)
5. Roots of Grief (05:18)
6. Bleak (01:26)
7. Crown of Hope (10:13)

Marche Funèbre is eind 2007 ontstaan vanwege een paar doom-fanaten die muziek wilden maken in het straatje van My Dying Bride, Paradise Lost en Katatonia, de gevestigde orde van begin jaren '90. Al in het voorjaar van 2009 verscheen debuut EP Norizon, in 2011 opgevolgd door album To Drown. Het levert de band de nodige (festival)optredens op in Nederland, Duitsland en thuisland België, waarmee Marche Funèbre z'n naam als live act kan gaan neerzetten. In het voorjaar van 2012 begint de band dan aan een nieuw ambitieus project, dat zal blijken uit te groeien tot album Roots Of Grief, te verschijnen op vrijdag de dertiende september 2013.

Gisteravond was het dan zover en presenteerde Belgiës trots in depressieve dagen Marche Funèbre twee nieuwe nummers in de Eindhovense Dynamo. Ik had in de week daaraan voorafgaand het album al een paar keer beluisterd en werd positief verrast door het authentiek depressieve geluid. Ik ben blij dat ik de band ook eerst live heb bekeken vooraleer aan dit schrijfsel te beginnen. Ik had in eerste instantie het idee dat het geluid op het album wat aan de dunne kant was, maar nu ik de bedoelingen achter de muziek heb gehoord zie ik dat toch anders.

Op het podium bleek dat de band deze eerste twee nummers These Fevered Days en As In Autumn behoorlijk wat diepte weet mee te geven. Vooral de samenzang en wisselwerking tussen de getormenteerde grunts en cleane zanglijnen doet het ook op het podium wonderwel goed. De dubbele gitaarlaag, veel harmonieus gitaarwerk en de met regelmaat groovende bas zijn op zich niks nieuws binnen het doom/death genre, maar Marche Funèbre voert het met verve uit. Met als slagroom op de taart dus de gelaagde vocale partijen.

De vijf overige tracks op Roots Of Grief vormen een geheel, een episch concept dat door de band La Marche Funèbre is gedoopt, hoe kan het ook anders. Deze reis begint met de twee lange nummers L'Avenue Des Cœurs Passés en Nothing To Declare. Twee gevarieerde tracks, we horen naast de al eerder genoemde elementen hier ook wal snellere stukken voorbijkomen, maar ook akoestische passages. Wat blijft zijn de zangharmonieën en de epische funeral doom-achtige insteek (die laatste vooral in Nothing To Declare).

Titelnummer Roots Of Grief verrast vervolgens wel enigszins. Dit is een ouderwetse, heavy, death metal eruptie. Uiteraard opgesierd met een dikke, trage doom passage in het midden en een wat merkwaardig gezongen / geschreeuwd couplet, alvorens de oorspronkelijke snelheid weer wordt opgepikt. Bleak is vervolgens een kort instrumentaal intermezzo om de grande finale en het hoogtepunt van het concept in te luiden: Crown Of Hope.

Dit is een opvallend nummer omdat er in eerste instantie geen grunt te horen is. Het wentelt zich in een zeer droevig-melancholieke sfeer; een gevoelig, haast breekbaar liedje waarop de zang ook behoorlijk kwetsbaar klinkt. In het tweede gedeelte horen we de welbekende Chopin-melodie, waaraan de band z'n naam heeft ontleend, getransformeerd naar heavy riffs (zoals ook bijvoorbeeld Candlemass al eens ooit gedaan heeft).

Marche Funèbre levert met Roots Of Grief een heerlijk donker album af, dat met twee benen stevig in de doom / death tradities geworteld staat. Daarnaast vergeet de band gelukkig niet om af en toe ook eens buiten die (onzichtbare) lijntjes te kijken en er een eigen draai aan te geven, waardoor een herkenbaar geluid ontstaat. De band blinkt uit in het (verrassend?) samensmelten van naargeestigheid en melodie. Chapeau!