Mars Red Sky - Apex III (Praise for the Burning Soul)

• BandMars Red Sky [FR]
• TitelApex III (Praise for the Burning Soul)
• Release datum26-02-2016
• LabelListenable Records [FR]

Tracklist

1. (Alien Grounds)
2. Apex III
3. The Whinery
4. Mindreader
5. Under The Hood
6. Friendly Fire
7. Prodigal Sun
8. Shot In Providence

Van de Franse band Mars Red Sky besprak ik zo'n twee jaar geleden hun tweede album Stranded In Arcadia. Dat was toen mijn kennismaking met deze band. Inmiddels weet ik dat de discografie van de band, voorzien van de nodige EP's (een maand geleden nog Shot In Providence, waarvan het titelnummer als bonus aan het huidige album is toegevoegd), wel wat meer behelst dan slechts de full lengths die ze uitbrengen. Evengoed mag ik nog altijd graag naar de muziek luisteren; het nieuws dat er een nieuw album aan zat te komen kwam me dan ook goed uit.

Waar de muziek van dit Franse trio me op hun nieuwe album vooral aan doet denken is toch echt Pink Floyd (dat intro van Mindreader!). De muziek lijkt over de gehele linie wat minder zwaar dan voorheen, en klinkt bij vlagen zelfs poppy (The Winery). Dat komt denk ik vooral op het conto van de cleane zang, die de psychedelische klanken een zeer toegankelijk laagje meegeven. Natuurlijk zijn de logge stonerklanken niet helemaal verdwenen, zodat er nog meer dan genoeg variatie te horen is.

Titelnummer Apex III laat deze tweedeling goed horen. In de gedeeltes waar gezongen wordt, zeker aan het begin, klinkt de muziek lekker zweverig, maar eigenlijk nooit te zwaar. Wanneer vanaf bijna vier minuten de instrumenten helemaal los mogen ligt de muziek meteen lekker zwaar op de hand. Gitaarwerk met de nodige effecten (veel fuzz) en log getrommel voeren dan de boventoon. Deze paradox blijkt bijna als een rode draad door het album heen te lopen.

Toch is Apex III zeker geen soft of vervelend album geworden. Hoewel het tempo over de gehele linie laag ligt gebeurt er in instrumentaal opzicht nog altijd genoeg om te blijven boeien. De 'echte' stoner lijkt echter wat naar de achtergrond verdreven ten gunste van iets meer toegankelijkheid, waardoor de muziek wel z'n psychedelische momenten koestert, maar eerder naar spacerock dan naar stoner neigt. Naast Pink Floyd meen ik in Under The Hood zelfs wat Beatles-invloeden waar te nemen.

Naarmate het album vordert wordt de muziek, met Friendly Fire en Prodigal Sun, eigenlijk alleen nog maar vriendelijker. Nogmaals: het is vooral de zang die daar zoveel invloed op heeft, de gitaren grommen, in de puur instrumentale passages, bij vlagen nog net zo onvriendelijk als voorheen. Gelukkig wordt er afgesloten met het wat zwaardere, naar doom neigende Shot In Providence, dat wel dat vertrouwd kolossale geluid heeft. Dat kan Mars Red Sky gelukkig ook nog. Want het is echt even wennen aan Apex III eerlijk gezegd. Maar uiteindelijk vind ik het zeker geen slecht album, er is gewoon een dimensie aan toegevoegd: toegankelijkheid. En sinds Ghost (de band) weten we dat dat helemaal niet erg hoeft te zijn!