Martyrdöd - Hexhammaren

• BandMartyrdöd [SE]
• TitelHexhammaren
• Release datum24-05-2019
• LabelCentury Media Records [DE]
• Genre Deathmetal, Hardcore / punk

Tracklist

01. Hexhammaren
02. Rännilar
03. Helveteslarm
04. War on Peace
05. Bait and Switch
06. Nästa Syrien
07. Cashless Society
08. In the Dead of Night
09. Den Sista Striden
10. Pharmacepticon
11. Judgement Day
12. Sthlm Syndrom

Hexhammaren is alweer de zevende langspeler van Martyrdöd uit Zweden, en bizar genoeg pas het eerste album waar wij hier aandacht aan besteden. Waar dat aan ligt? Ik heb geen idee. Dus dat wordt een kwestie van maar gaan luisteren, en me een beetje inlezen. Eventuele vergelijkingen met voorgaand werk blijven dan ook buiten beschouwing.

Martyrdöd houdt er een behoorlijk eigen stijl van musiceren op na; dit is nou wat je noemt een herkenbaar geluid. De band brengt een mix van crust, hardcore, punk en (death) metal; dat zich vertaalt naar een overwegend opgefokt tempo, en een energieke of zelfs agressieve insteek. D-beat-crust is een term die ik in dit kader wel voorbij heb horen komen.

Kort door de bocht kom ik snel tot de gedachte dat deze muziek me in de basis weliswaar aanspreekt, maar op de langere termijn te weinig afwisseling biedt. Het vlotte tempo is behoorlijk eentonig, maar het zijn vooral de vocalen die me na verloop van tijd gaan tegenstaan. Voor beide geldt dat er meer variatie in mag, terwijl het monotone geschreeuw me bij momenten echt tegen staat.

Op de momenten dat bijvoorbeeld melodieuze gitaarleads of -solo's worden ingezet wordt het wel wat interessanter. Die fragmenten zijn dan ook regelmatig te horen, zo slim zijn de Zweden dan ook wel weer. Zo af en toe wordt er ook geprobeerd een wat langzamer nummer te spelen (Nästa Syrien, Pharmacepticon) en ik moet zeggen, dat bevalt me al een stuk beter, vooral die laatste. Wel jammer dat de zang zich niet een beetje aanpast aan de mildere muzikale insteek, want dat overstuurde geschreeuw past daar echt niet. Vind ik tenminste.

Al met al heb ik weinig plezier beleefd aan mijn persoonlijke kennismaking met Martyrdöd. Een paar van de wat meer afwisselende tracks kan ik zeker wel waarderen, maar ruim veertig minuten geram met een te woeste schreeuw op de voorgrond gaan me al gauw vervelen. Ik begrijp en respecteer dat hier genoeg liefhebbers voor zijn; maar ik pas.