Martyrdoom - Grievous Psychosis

• BandMartyrdoom [PL]
• TitelGrievous Psychosis
• Release datum24-04-2017
• LabelMemento Mori [ES]
• PromotorTranscending Obscurity [IN]
• Genre Doomdeath, Doommetal

Tracklist

1. Betrayed Trust
2. Bloody Incarnations
3. Oldschool Death
4. Lucifer Rise
5. Drowned in Void
6. Face Without a Person
7. Psychosis
8. Corpsefuck

Martyrdoom is een Poolse metalband die is ontstaan in 2010. De band is nog niet heel actief geweest qua releases. In 2012 verscheen een split-promo met de landgenoten van Ezkaton (die band werd vlak daarna al weer opgeheven) en in 2013 verscheen een EP met de titel Twisted Perversions. Daarna vormde zich ook pas de huidige bezetting van de band. Nu, in 2017 is er dan eindelijk een debuutalbum: Grievous Psychosis.

Hierop laten de Polen vooral veel doom metal horen, doorspekt met old school death (niet toevallig 1 van de songtitels op dit album denk ik zo) oprispingen. Denk vooral vroege jaren '90 zou ik zeggen, want eigentijds is deze muziek nauwelijks te noemen. Of het nou de heerlijk trage slepende stukken zijn, de groovende passages in het middentempo, of de blasts, alles ademt die heerlijk smerige old school sfeer uit. Ook de zang is lekker smerig, die past perfect bij de grommende riffs.

Hoewel verre van origineel is dit een genre dat mij wel aanspreekt, ook in de versie van Martyrdoom. Het enige dat me gaandeweg het album begint te storen, is de beperkte onderlinge afwisseling van de nummers. Aangekomen bij Drowned In Void betrap ik me op de gedachte: dit heb ik net toch ook al gehoord? Ik heb me dan al uitstekend vermaakt met Betrayed Trust, Bloody Incantations en Oldschool Death. Maar eerlijk is eerlijk: daarna begint het allemaal wel op elkaar te lijken.

Uitzondering is misschien nog de lange afsluiter Corpsefuck. Blijkbaar is Martyrdoom zelf ook gek op dit nummer, het stond ook al op beide vorige releases. Dit is overigens wel een nieuw opgenomen versie. En de voorliefde voor het nummer vind ik ook wel begrijpelijk: dit is onvervalste doomdeath-worship, een liefdesverklaring aan het genre dat alles belichaamt dat zo verrukkelijk smerig is. En hier nadrukkelijk meer doom dan death metal; het geeft aan in welke richting de Polen zich aan het ontwikkelen zijn. En dat juich ik natuurlijk alleen maar toe!