Mayhem - Daemon

• BandMayhem [NO]
• TitelDaemon
• Release datum25-10-2019
• LabelCentury Media Records [DE]
• Genre Black metal

Tracklist

01. The Dying False King
02. Agenda Ignis
03. Bad Blood
04. Malum
05. Falsified And Hated
06. Aeon Daemonium
07. Worthless Abominations Destroyed
08. Daemon Spawn
09. Of Worms And Ruins
10. Invoke The Oath
11. Everlasting Dying Flame [Bonus]
12. Black Glass Communion [Bonus]

Wellicht val ik in herhaling maar als het over Mayhem gaat zou het iets vaker over de muziek moeten gaan en iets minder vaak over de macabere erfenis van deze pionier uit de Noorse blackmetal scene. Van alle originele leden is helemaal niemand meer over. Het zijn bassist Necrobutcher en drummer Hellhammer die al wel jarenlang het hart van de band vormen en die tijdens de rumoerige jaren ook al bij waren. Zanger Atilla is terug sinds het album Ordo Ad Chao en voelt zich kennelijk ook heel erg thuis bij Mayhem. De gitaristen Teloch en Guhl maken het doodsorkest compleet. Daarmee is het een collectief dat wars is van alles wat hip gevonden moet worden, evenmin meedoet aan de retrohausse en dus gewoon op natuurlijke wijze blijft evolueren. Dat allemaal zonder in te boeten op bruutheid.

Op het nieuwe Daemon wordt de focus wel iets verlegd ten opzichte van de drukke, progressieve uitspattingen op Ordo Ad Chao en Esoteric Warfare. Al vanaf de eerste tonen van het openingsbal The Dying False King, sijpelen de ijskoude blackmetalmotiefjes weer door in de harmonieën. Vaag herinnerend aan de opzienbarende hoofdstukken van weleer zoals Freezing Moon, Pagan Fears en Life Eternal, meanderen nummers als Worthless Abominations Destroyed en Malum als klotsende lavastromen langs een grillig decor van een wereld in puin. De Gehoornde kan handenwrijvend toekijken hoe de oude herauten van Mayhem nog altijd onschuldige zielen weten te besmeuren met hun sonische terreur.

Mayhem klinkt verbeten en gefocust. Met composities die wat compacter en ook wel iets toegankelijker zijn, is Daemon een album dat de luisteraar snel bij de strot zal weten te grijpen. Niettemin blijven ook de progressieve elementen overeind staan waardoor Mayhem nog altijd geen band is die stil wenst te staan. De nummers staan bol van de interessante riffs en fills. De unieke voordrachten van Atilla geven die extra macabere wending aan alles. Links en rechts zijn er ook nog eens wat verdwaalde melodieuze passages te bespeuren. Er gebeurt nog steeds veel, maar het gaat minder alle kanten uit zoals op Esoteric Warfare. Wat ook al heel indrukwekkend was.

Op het podium mag het boek van De Mysteriis Dom Sathanas dan nog wel eens opnieuw opengeslagen worden, en wellicht hebben die sessies het nu voorliggende Daemon van fundamentele inspiratie voorzien. Dat laat onverlet dat Mayhem nooit de gemakkelijke weg kiest. In artistiek opzicht is dat kennelijk lonend want het resulteert er wel in dat de band met Daemon zichzelf opnieuw overtreft.