Mercyful Fate - Don't Break the Oath [reissue]

• BandMercyful Fate [DK]
• TitelDon't Break the Oath [reissue]
• Release datum29-03-2024
• LabelMetal Blade Records [DE]
• Genre Heavy / power metal

Tracklist

01. A Dangerous Meeting
02. Nightmare
03. Desecration Of Souls
04. Night Of The Unborn
05. The Oath
06. Gypsy
07. Welcome Princess Of Hell
08. To One Far Away
09. Come To The Sabbath

Na een rondje doorheen mijn King Diamond/Mercyful Fate collectie ben ik weer terug bij Don't Break The Oath. Ik vind hem net een tikje beter dan Melissa, maar dat kan te maken hebben met de overrompelende indruk die de plaat op me achterliet, toen ik hem voor het eerst hoorde. Ik heb dit zo grijsgedraaid dat ik het een tijd lang niet geluisterd heb. Inmiddels is het vuur weer net zo heftig opgelaaid als de hoestekening doet vermoeden. En dan vraag ik mijzelf af waarom ik het zolang stof heb laten happen.

De typische combinatie tussen heavy metal, neoklassieke en gothische elementen geven de muziek een bijzondere klassiek aandoende horrorlading. Alsof je de bekende boeken van Bram Stoker of Mary Shelley bij het licht van een enkele kaars aan het lezen bent. Natuurlijk speelt de geschifte vocale aanwezigheid van King Diamond een behoorlijk grote rol. De manier waarop zijn vocalen in de mix staan, is op geen enkele andere Diamond-plaat zo geslaagd als hier, vind ik. Niet teveel op de voorgrond, maar ook weer niet helemaal begraven in de mix. En dan zijn er nog die gekke echo-effecten die hem soms laten klinken als een psychotische stem in het hoofd. In Nightmare bijvoorbeeld waar hij op het eind 'you are insane' op een kinderachtige pestkoppen manier begint te gillen. Kippenvel.

Ook één van de gitaristen, ik weet nog steeds niet wie wie is, ligt wat achter in de mix. Dat geeft extra kracht aan het spookachtige karakter. Over de solo's gesproken. Het zijn er wel heel veel, maar ze zijn dan ook echt allemaal even goed. En uitstekend getimed. Het is beslist geen raffelwerk. Sowieso is de magistrale opbouw van vrijwel alle songs prijzenswaardig. Er is voortdurend spanning en avontuur. Vooral Night Of The Unborn is een ware achtbaanrit wat dat betreft. Het rechtlijnige Gypsy is dan ook het enige relatieve rustmoment als je het mij vraagt. Alle overige nummers zitten boordevol geweldige riffs, jankende solo's, tempowisselingen en sinistere effecten. Alleen bij het intermezzo To One Far Away mag je nog heel even naar adem happen alvorens de klassieker der klassiekers Come To The Sabbath dit demonische meesterwerk op meer dan waardige wijze afsluit.

'Later on the master will join us' zingt King in dit nummer. Volgens mij was hij zeker al een kleine veertig minuten aanwezig in het helse ritueel. Don't Break The Oath is verplicht voer voor de traditioneel ingestelde metal-liefhebber!