Messa - Belfry

• BandMessa [IT]
• TitelBelfry
• Release datum06-05-2016
• LabelAural Music [IT]

Tracklist

01. Alba
02. Babalon
03. Fårö
04. Hour of the Wolf
05. Blood
06. Tomba
07. New Horns
08. Bell Tower
09. Outermost
10. Confess

He, daar heb je er weer eentje: doom uit Italië. Deze keer is de mij verder volslagen onbekende band Messa aan de beurt. Messa is een kwartet dat zich sinds 2014 bezig houdt met obscure doom metal, en daar een behoorlijk eigen invulling aan geeft. De band beschikt over een zangeres, maar laat zich desondanks niet zonder meer rangschikken onder de heersende occulte-retro-band-met-zangeres trend. Messa maakt namelijk echte Italiaanse doom, zo veel maakt debuutalbum Belfry (klokkentoren) wel duidelijk.

Het zijn dan ook zeker geen lieftallige pop/rock-liedjes die we hier voorgeschoteld krijgen. Wat bijvoorbeeld opener Alba al direct duidelijk maakt is dat de band ook raad weet met een flinke portie drone/ambient, zonder dat daar zang aan te pas komt. Uiteindelijk blijkt dit gewoon een lang intro, voordat het eerste 'echte' nummer Babalon los gaat. Dan horen we dat naast de overheersende, wat rauwe insteek, Messa wel degelijk ook raad weet met melodie. Buiten de cleane dameszang is dat ook terug te horen in melodieuze gitaarlijnen. Deze beide elementen banen zich een weg doorheen heavy riffs, fuzzende gitaarpartijen, ultrazware groovende baslijnen en spaarzaam getrommel. Wanneer ik dan een nummer zou moeten noemen dat echt een toegankelijke insteek heeft, kom ik op Hour Of The Wolf. Dat is een nummer dat gedeeltelijk zou kunnen passen in het vooroordeel van een hedendaagse doomband met zangeres.

Tijdens de diverse langere nummers wordt regelmatig de tijd en ruimte genomen voor instrumentale stukken, waarbinnen volop experimentjes plaatsvinden. Daarnaast worden we ook nog getrakteerd op intermezzo's a la Fårö, Tomba en Bell Tower, die zorgen voor extra sfeer. Het lange Blood is een goed voorbeeld van de eigenzinnigheid en experimenteerdrift van Messa. Zo horen we hier een klarinet zich driftig mengen in een sferisch intermezzo, voordat een occulte rite zich naar een climax werkt. Een ander opvallend nummer is New Horns, dat wel een beetje een Scandinavische folk-vibe a la Bathory heeft. Het toppunt van neerslachtigheid en optimaal 'doom-gevoel' hebben we denk ik te pakken met Outermost. Dit is echt een heel fraai, slepend nummer met een riff die echt in je kop blijft zitten, en misschien wel mijn favoriet van het album. Ok, samen dan met Babalon, dat een heerlijk verslavend zanglijntje heeft dat me ook niet meer los laat.

Messa laat zich niet hinderen door commerciële overwegingen of een andere vorm van toegankelijkheid, en gaat gewoon helemaal z'n eigen gang. De band heeft een geheel eigen kijk op de (muzikale) wereld en laat de luisteraar daar graag van meegenieten. Het mengen van ambient drones, sludge, occulte doom en klassieke rock zorgt voor een eigen stijl, die vastberaden ten gehore wordt gebracht in een dreigende sfeer. Raakvlakken zijn er te bedenken met bands als Windhand en Bellwitch, al is dat slechts een benadering, want Messa is geen band die 'klinkt als'. Hooguit refereren de klassieke doom-elementen aan bekende bands in die stijl, maar Messa biedt echt wel meer dan dat. Ik vind Belfry zeker voor een debuut dan ook een overtuigend album!