Metator - Akocedakor

• BandMetator [ES]
• TitelAkocedakor
• Release datum26-03-2019
• LabelEigen beheer
• PromotorBlood Fire Death [ES]
• Genre Deathmetal

Tracklist

01. Sound of dark matter
02. Akocedakor
03. The unexpected beauty of deformity
04. Suprema agonía
05. Kea
06. I la foscor lil va cobrir els ulls
07. Reencarnado en tormenta
08. Kannabykon
09. Cabalgando los torbellinos
10. Fraktalizer
11. Bomber [Motörhead cover]

Metator is een Spaanse extreme metalband die onder de naam Akocedakor actief was in de jaren 1998-2015, echter zonder materiaal uit te brengen. In 2015 kwam de band weer bij elkaar, hetgeen in 2019 (nadat eerder twee demo's werden uitgebracht) leidde tot debuutalbum Akocedakor - inderdaad, de oude bandnaam. Zoals gezegd verscheen dit album al in maart 2019, digitaal, in eigen beheer. Momenteel wordt het album via Blood Fire Death opnieuw verspreid, omdat Akocedakor twee jaar geleden niet de aandacht kreeg die het verdiende.

De muziek van Metator is een mix van alles dat maar extreem is, aldus horen we invloeden van death en black metal, grindcore en crust. Alsof dat nog niet overweldigend genoeg is zijn de meeste teksten in het Spaans - of Catalaans, ik heb geen idee eigenlijk, ik versta er in elk geval niks van - om er nog een extra overrompelende laag aan toe te voegen. Bruut en smerig is het mengsel sowieso, en aardedonker qua atmosfeer bovendien.

De basis bestaat uit een spervuur aan riffs, die klinken als een vrijwel constante aanval. Dik en nietsontziend als in death metal, vlijmscherp als in black metal, hoe dan ook meedogenloos, zowat het hele album door. De leads zijn daar boven op een absolute traktatie, en een aangename wisselwerking. Het drumgeluid ligt nogal in de achtergrond, maar biedt nog wel voldoende munitie om de gaten op te vullen, en binnen de rest van de sonische aanval net niet te verdrinken. Als toetje krijgen we nog een subtiel melodieus synthesizers-achtig laagje (of is het gewoon ruis?) op de achtergrond, dat het geluid zachtjes omhult, waardoor het lekker wegluistert.

En o ja, dan moet ik het ook nog over de 'zang' hebben. Deze wisselt af tussen een monotone grindcore-rochel en wat onheilspellend gekrijs - wat mij betreft geen feest om te horen. Hoe passend ook bij dit soort muziek, ik denk dat hier wel wat meer uit te halen is, deze aanpak ontbeert vooral variatie.

Vooral de eerste paar nummers van het album, Akocedakor, The Unexpected Beauty Of Deformity en Suprema Agonia doen het nog prima. Daarna treedt toch een beetje het gevoel van een herhalingsoefening op. Afzonderlijk zijn de tracks het aanhoren waard, maar de onderlinge afwisseling is me toch wat te weinig. Als slagroom op de taart krijgen we nog een zeer adequate versie van Motörhead's Bomber voorgeschoteld. Onverwacht, verrassend, zeer degelijk. En dat geldt eigenlijk voor het hele album. Ik ben wel blij met de kennismaking, maar hoor in de toekomst graag wat meer afwisseling - ook qua songwriting.