Milking the Goatmachine - Neue Platte

• BandMilking the Goatmachine [DE]
• TitelNeue Platte
• Release datum18-08-2023
• LabelReaper Entertainment [DE]
• Genre Deathmetal, Grindcore

Tracklist

01. The Squeal Session
02. Feed Me; Milk me; Comb me
03. Children Of The Horn
04. Extreme Wolves Terror
05. The Wrong One To Milk With
06. In Battle There is no Straw
07. Boots Bloody Boots
08. Twilight Of The Thundergoat
09. Funky Funeral
10. Iss'n Köttel, Mach'n Köttel
11. Napalm Grass
12. Kraut im Bart und Quark im Fell
13. Careless Whisper

Ik verbaas me er over dat ik Milking The Goatmachine hier nog nooit besproken heb. Ik ken de band al een aantal jaren, en heb ze ook al wel eens live zien spelen. Het duo Goatfreed en Goatleeb Udder heeft inmiddels ook al een aardige discografie opgebouwd: Neue Platte is al hun tiende album! Van woordgrappen zijn deze Duitse geiten niet vies, Neue Platte is inderdaad de benaming voor de kale bats zoals we die op de albumhoes zien.

Dat hun geiten- en melk-thematiek inmiddels aardig is uitgemolken is niet alleen een slechte woordgrap, maar ook gewoon waar. Album- en song-titels en bijbehorende teksten zijn niet zo spitsvondig meer als ze ooit waren. Echt waar, daar zaten de afgelopen vijftien jaar hele leuke vondsten tussen, inclusief leuk verbasterde covers (Milking Me Softly, Surf Goataragua!). Al vond ik Covered In Milk (2014) eerlijk gezegd geen hoogtepunt in Goatmachines oeuvre, dat was allemaal net iets te veel gezocht.

Ook de muzikale insteek, bestaande uit de uitgekauwde old school death metal- en grind-mix kennen we inmiddels wel, geen geit die daar nog om maalt. En toch krijgt het Duitse duo het voor elkaar om ook op Neue Platte af en toe een glimlach op mijn neutrale gelaat te voorschijn te toveren. De songtitels scannend raak ik toch nieuwsgierig naar Feed Me, Milk Me, Comb Me; Children Of The Horn of Boots Bloody Boots.

Uiteindelijk blijkt het met het 'leuke' gehalte allemaal wel mee, of beter gezegd tegen, te vallen. Met de Wham / George Michael-cover Careless Whisper als spaarzaam dieptepunt. Er staan best een paar aardige tracks op dit album, zoals Extreme Wolves Terror, The Wrong One To Milk With, In Battle There Is No Straw; en ook het ouderwets grindende Funky Funeral. Maar dit gaat niet genoeg zijn om nieuwe geitenzieltjes te winnen; ik denk dat Milking The Goatmachine het toch vooral moet hebben van hun trouwe geitenkudde.

De geitenmuziek komt zo langzamerhand wat minder uit de grind-hoek, en richt zich wat meer op oudschoolse death; minder korte, zieke uitbarstingen, meer muziek-technisch verantwoord inzicht. Ik kom dan ook tot de conclusie dat ik Milking The Goatmachine echt een hele leuke live-act vind, maar dat hun aanpak op CD anno 2023 niet echt uit de melk, sorry, verf, lijkt te komen. Eigenlijk is deze band meer een soort guilty pleasure voor mij.