Mindpatrol - Ikaria

• BandMindpatrol [LU]
• TitelIkaria
• Release datum04-06-2021
• LabelGreen Zone Music [DE]
• PromotorGordeon Music [DE]
• Genre Djent / progressieve metal

Tracklist

01. Porcelain Skin
02. Permanent Solution
03. To Raise Another Wall
04. Stainless White
05. What The Birds Don't Know
06. Freedom and the Birdcage
07. Ikaria
08. Unsung Healing Song
09. Trail of a Simple Man
10. Terminus
11. Guilt
12. After I Called the Flame

Van de Luxemburgse band Mindpatrol bespraken we hier eerder hun tweede album The Marble Fall (2015). Hun derde album Vulture City (2017) hebben we dan weer volledig gemist blijkbaar, maar album nummer vier Ikaria verscheen vorige maand, en daar wil ik het dan wel weer even over hebben. Een echte vaste gast is de band hier dus niet, maar voorstellen hoeft in elk geval niet meer.

Na beluistering van Ikaria begrijp ik het gematigde enthousiasme van collega Peter over The Marble Fall wel. De heren van Mindpatrol zijn uitstekend de baas over hun instrumenten, en laten dat ook graag horen. Een logisch bijgevolg is dan ook dat diverse nummers volgepropt zitten met hoorbare technische hoogstandjes, die dan weer niet leiden tot lekker in het gehoor liggende liedjes. Er gebeurt bij vlagen namelijk best veel.

Desondanks zitten de nummers van Mindpatrol goed doordacht in elkaar. Doorheen de riffs en leads valt de polyritmiek alsnog zeer goed op, net zo goed als de groovende basgitaar. De zang wisselt, afhankelijk van wat er op dat moment gevraagd wordt, behendig tussen clean en gegrom. Er wordt gegoocheld met elementen uit diverse substijlen, zoals death metal en metalcore, maar ook wat post-genres en zo af en toe een vleugje sludge komen voorbij. Behalve progressief kan ik hier dan ook geen enkel ander labeltje op plakken. O ja, dan moet ik het laaggestemde gitaargeluid ook nog even noemen, al is het maar om de term djent een keer (ongestraft?) te mogen gebruiken. Want ja, dat is hier ook zeker van toepassing. Vergelijkingen zijn dan ook te vinden in de djent-hoek, maar ook zijn er raakvlakken met de prog-death van Opeth, en de moderne metal van Gojira.

Mindpatrol is modern en bereheavy, maar laat ook melodieuze fragmenten toe. De muziek is bovenal dynamisch en avontuurlijk, Ikaria heeft echt een poosje de tijd nodig om binnen te komen. Dat het album dan ook nog eens ruim een uur duurt, helpt daar niet echt bij. Tot de prettigst beluisterbare nummers reken ik het blokje met Stainless White, What The Birds Don't Know en Freedom and the Birdcage, en afsluiter After I Called the Flame spreekt me ook wel aan. Voor de rest moet ik eerlijk bekennen dat ik moeite heb met een album van zo'n lange speelduur waarin ook nog eens zo veel gebeurt. Ik hoor het vakmanschap, zowel in compositorisch opzicht als qua instrumentbeheersing, maar ik mis de factor atmosfeer, dit is geen muziek die mij raakt.