Monumentum Damnati - In The Tomb Of A Forgotten King

• BandMonumentum Damnati [UA]
• TitelIn The Tomb Of A Forgotten King
• Release datum30-03-2020
• LabelGrimmDistribution [UA], Satanath Records [RU]
• Genre Doommetal, Gothic metal

Tracklist

01. The Shining
02. My Bloody JJ
03. There's No Place for Life
04. Anabiosis
05. In the Tomb of a Forgotten King
06. Infernal Sun
07. Falling Snow
08. Sleepless Anger
09. Exorcist

Er komen de laatste paar jaar aardig wat leuke bands boven drijven uit landen als Rusland, Oekraïne en Wit-Rusland; zowel moderne metal-bands, maar ook uit de gothic en doom-hoek. Sommige zijn al langer bezig en bereiken langzamerhand onze contreien, andere zijn nieuw en haken aan bij bestaande stromingen. Monumentum Damnati is daar een goed voorbeeld van, dit internationale gezelschap is opgericht in 2018 en heeft Oekraïne (denk ik) als standplaats. Zij presenteerden vorige maand hun debuutalbum In The Tomb Of A Forgotten King. Gehuld in maskers en met pseudoniemen als namen is het niet helemaal duidelijk wie deze band bemannen of bevrouwen.

Vanaf intro The Shining (die toch wel een beetje de beklemmende sfeer oproept van de film met dezelfde naam) wordt al direct duidelijk dat binnen de muziek van Monumentum Damnati een belangrijke rol is weggelegd voor het toetsenwerk. Naast de vaste patroontjes die sfeerverhogend werken, zorgt het hier voor een filmisch gevoel vind ik, en vormt het uiteraard een fraai tegenspel ten opzichte van de zware riffs die met regelmaat voorbij komen. Vergis je niet, deze muziek blijft ten alle tijden metal, maar dan met de toevoeging van enorm sfeervolle accenten. Naast de ruige metal-riffs (en bijpassend woeste grunt) horen we overigens ook meer dan voldoende melodieus gitaarwerk, als ook solo's (There's No Place For Life, Falling Snow).

My Bloody JJ maakt dat ondubbelzinnig duidelijk, en laat de wisselwerking tussen krachtige metal en indringend toetsenspel goed naar voren komen. Ik heb in dit kader eens de term symfonische doom metal voorbij horen komen, die vind ik wel passend. Luister maar eens hoe filmisch, atmosferisch nummers als Anabiosis en vooral titeltrack In The Tomb Of A Forgotten King zijn, zonder aan kracht in te boeten. Mijn favoriet van het album komt echter daarna: Infernal Sun is het meest 'plechtige' nummer van het album, en raakt wel wat aan funeral doom. Hier hoor ik het meest de neerslachtige, desolate atmosfeer die doom metal zo eigen is. Het album eindig net zo als het begonnen is: Exorcist is instrumentaal en opnieuw behoorlijk filmisch, waarmee de cirkel rond is.

Al met al ben ik wel geraakt door de meeslepende doom-stijl van Monumentum Damnati. Niet de meest heavy band, en daarmee mogelijk niet helemaal geschikt voor liefhebbers van de klassieke doom/death metal-stijl. Heb je echter geen moeite met een meer melodieuze en symfonische aanpak, dan is dit de band voor jou.