Moonlight Haze - De Rerum Natura

• BandMoonlight Haze [IT]
• TitelDe Rerum Natura
• Release datum21-06-2019
• LabelScarlet Records [IT]
• Genre Heavy / power metal, Symfonische metal

Tracklist

01. To The Moon And Back
02. Ad Astra
03. Odi Et Amo
04. The Butterfly Effect
05. Time
06. Dark Corners Of Myself
07. A Restless Mind
08. Deceiver
09. A Shelter From The Storm
10. Goddess

Zangeres Chiaria Tricarico en drummer Giulio Capone zijn van hun oude band Temperance losgebroken en zijn hun eigen ding achterna gegaan met Moonlight Haze. Je vraagt je wel bij de eerste tonen van het album toch af waar de creatieve verschillen nou echt lagen die voor de breuk tussen hen en die band zorgden, want Moonlight Haze met hun debuutalbum De Rerum Natura: het is bijna Temperance 2.0. Het klinkt in eerste instantie werkelijk exact hetzelfde.

Ook Moonlight Haze staat dus garant voor vermakelijke upbeat power metal met veel sprankelende, techno-achtige elementen met hier en daar een vleugje aan oriëntaalse geluiden. Wel valt op dat Chiara haar snerpende stem meer thuis laat en hier veel meer een lichtvoetige kopstem laat horen, wat haar siert. De teksten blijven simpel en zelfs spijtig cliché te noemen, maar de muziek weet hier en daar toch fikse klappen uit te delen, en heeft overal leuke verrassingen verborgen, zoals een best episch tussenstukje in single Ad Astra en een pakkend, atmosferisch refrein in Odi Et Amo.

Bewijs dat Moonlight Haze over het algemeen in de smaak valt is ook het indrukwekkende scala aan mensen dat aan het album meewerkt, zoals bassist Allesandro Jacobi en violist Fabio Polo van het befaamde Elvenking, Laura Macrí van Mayan in het koor en zelfs de legendarische Mark Jansen (Epica/Mayan) himself die de grunts verzorgt op Time, dat gelijk ook een van de zwaardere nummers op het album is waar ik Chiara opera-achtige dingen hoor doen met haar stem in het refrein die ik niet eerder van haar heb gehoord! Die meid blijft verrassen! Oke, als Moonlight Haze 1 streep voor heeft op Temperance is het wel dat zij iets meer ballen en rauwheid tonen hier en daar, en ik ben blij om te horen dat Chiara blijft groeien als vocalist.

Vanaf het verrassend goeie Time zwakt het toch af naar een serie aan mindere tracks, te beginnen met het langere Dark Corners of Myself. Ik blijf een anti hebben tegen nummers die zodanig vol gestampt zijn met een ratjetoe aan elementen dat het geheel overvol en onsamenhangend overkomt, en dit is typisch zo’n geval. Creativiteit tot daar aan toe maar het moet wel passen. Hetzelfde geldt voor A Restless Mind - alsof het al niet genoeg klonk als een leftover van Temperance’s The Restless Ride. Deceiver is al wat lager in toonzetting en heeft al wat meer unieke dingen, maar ballad Shelter from the Storm is werkelijk dertien in dozijn, en van afsluiter Goddess heb ik het idee dat ik Dragonforce met vrouwelijke vocalen zit te luisteren. Mij teveel ADHD.

Al met al is het een album en een band waar ik een verdeelde mening over heb. Ik ben blij dat Chiara en Giulio, en de rest, hun eigen ding aan het doen zijn en hier en daar weten ze echt punten te raken die verfrissend en helemaal ‘Moonlight Haze’ zijn. Elk nummer zit vol cathcyness en hier en daar nog best goeie ideeën. Maar ze verschieten hun kruit ermee. Want nog meer schieten ze wat door naar een kant die ze alleen maar de volgende cliché maakt, en in plaats van hun invloeden van andere bands, waaronder hun oude, te vormen naar hun eigen hand, wordt het botweg gekopieerd. Sorry Moonlight Haze, maar jullie kunnen echt beter!