Morast - Il Nostro Silenzio

• BandMorast [DE]
• TitelIl Nostro Silenzio
• Release datum20-09-2019
• LabelTotenmusik [DE], Ván Records [DE]
• PromotorSure Shot Worx [DE]
• Genre Doomdeath, Postrock / metal, Sludgemetal

Tracklist

01. A Farewell
02. Cut
03. Il Nostro Silenzio
04. RLS
05. Nachtluft
06. November

Il Nostro Silenzio (onze stilte) is het tweede album van het Duitse gezelschap Morast, opvolger van Ancestral Void uit 2017. Daar noemde ik hun muziek nog een zwartgeblakerde mix van doom, death en sludge metal; waar ik overigens uitstekend mee uit de voeten kon. Ik was dus wel benieuwd naar het nieuwe album.

De metal van Morast blijkt gelukkig nog altijd loodzwaar en aardedonker. Zonder aan kracht en logheid in te boeten wordt de muzikale insteek van het debuut verder uitgediept. Dit leidt er toe dat er minder wordt ingezet op traditionele metal-soorten, maar des te meer op de post-genres. Dat levert een enorme dynamiek op, want verstikkend zware beukstukken worden inventief afgewisseld met intiemere, cleane passages (zoals Cut bijvoorbeeld laat horen).

Morast moet het dus niet alleen maar van die duistere zwaarte hebben - al is dat wat mij betreft wel hun voornaamste troefkaart - maar weet juist qua sfeer ook goed te spelen met sinistere, dreigende, soms zelfs psychedelische fragmenten. Titelnummer Il Nostro Silenzio is hier denk ik wel het meest atmosferische nummer. Hoewel, ook afsluiter November speelt op intrigerende wijze met naargeestige melodieën, een beetje op dezelfde manier als de "Peaceville three" dat begin jaren '90 deden. Pure agressie horen we met Nachtluft, misschien wel het hardste nummer van de plaat.

Als ik vergelijkingen zou moeten noemen, dan kom ik tot een mix van klassieke doomdeath met de bombast en duisternis van Celtic Frost / Tryptikon (link: deze plaat is gemasterd door V. Santura). Zowel log en meedogenloos beukend, als ook met een stiekeme melodieuze touch, ranselt Morast de zintuigen van de luisteraar. En doet dat wat mij betreft zeer overtuigend.

De nummers zijn overwegend aan de trage kant, leunen zwaar op de eenvoudige, maar heavy riffs, bevatten regelmatig herhalingen, en worden opgesierd met vocalen die ergens het midden houden tussen grunt en (hese) schreeuw. Il Nostro Silenzio is vooral een verrukkelijk loodzwaar album, zonder overbodige franje, waar de liefhebber (zoals ikzelf) ongetwijfeld raad mee zal weten.