Morgoth - Ungod

• BandMorgoth [DE]
• TitelUngod
• Release datum30-03-2015
• LabelCentury Media Records [DE]

Tracklist

01. House Of Blood
02. Voice Of Slumber
03. Snakestate
04. Black Enemy
05. Descent Into Hell
06. Ungod
07. Nemesis
08. God Is Evil
09. Traitor
10. Prison In Flesh
11. The Dark Sleep

In de zomer van 2012 schreef ik al over de wederopstanding van de Duitse oer-death metallers van Morgoth. Dit naar aanleiding van de liveregistratie Cursed To Live, met uiteraard de vette knipoog naar debuutalbum Cursed (1991). Inmiddels heeft deze heropleving ook geleid tot een nieuw studio-album: Ungod. Waarbij het vooral opvallend is dat de band een nieuwe zanger in de gelederen heeft; Marc Grewe heeft na jarenlange trouwe dienst plaats gemaakt (moeten maken?) voor Karsten Jäger, die we uiteraard kennen van het eveneens Duitse Disbelief.

Uiteindelijk maakt dat voor het bandgeluid niet zo veel uit. Het beste bewijs daarvoor is misschien nog wel titelnummer Ungod. Dat is een instrumentaal nummer (net als afsluiter The Dark Sleep trouwens) zo slepend, zo krachtig, dat zang niet eens gemist wordt. Sterker nog, deze afwisselende track hoort wat mij betreft tot de betere van dit album. Morgoth stort zich gelukkig vol overgave weer op de oudschoolse death metal, waardoor dit misschien wel het album is dat ze na debuutalbum Cursed hadden moeten maken. Verdwenen zijn de industrial toevoegingen (Odium 1993), en al helemaal die krampachtige, alternatieve rock strapatsen zoals die op Feel Sorry For The Fanatic uit 1996 te horen waren.

Morgoth klinkt voor alles vertrouwd. Die typische jaren '90 death metalstijl met heerlijke ritmes en grooves, veel midtempowerk en harmonieuze gitaarmelodieën. Daar overheen een al even vertrouwd klinkende, ietwat hese, maar lekker grauwende grunt, die gewoon perfect bij deze muziek past. Met dit alles heeft Morgoth de oorspronkelijk bijnaam "het Duitse antwoord op Death" (Black Enemy!) weer redelijk terugverdiend. Want daar komt de muzikale mosterd toch wel vandaan; en dat is natuurlijk allesbehalve verkeerd. Omdat ook op de uitvoering nauwelijks wat aan te merken valt, kan menig nieuwkomer in dit genre hier een puntje aan zuigen. Klasseplaat!