Mother Susurrus - Maahaavaa

• BandMother Susurrus
• TitelMaahaavaa
• Release datum29-03-2013
• LabelEktro Records [FI]
• PromotorInfektion PR [PT]

Tracklist

01. Superposition (10:32)
02. Scopolamine (09:16)
03. Anagnorisis (05:08)
04. Ylösnousemus (07:57)
05. Uniemä (15:11)

Over Mother Susurrus is niet al te veel bekend, zo worden de leden slechts aangeduid met initialen. De band is afkomstig uit Tampere, Finland en bestaat sinds 2008. In 2010 debuteerde de band met een selftitled EP: twee tracks en toch ruim een half uur aan muziek. Ik was dan ook niet verbaasd toen ik op het het huidige, eerste volledige album van de band, Maahaavaa, slechts vijf titels tegenkwam. Want die staan gezamenlijk garant voor 48 minuten aan psychedelische sludgy rock/post-rock/acid rock of hoe je het ook wil noemen.

De nummers sleuren dan ook log en traag voorbij, geheel naar tevredenheid van ondergetekende. Hypnotiserend, masserend bijna, nestelen de lange tracks zich in je hoofd. Het gitaargeweld is bij vlagen ruw en overdonderend, de vocalen al net zo meeslepend als de muziek zelf. Superposition kent halverwege een vrij onverwachte break, waarna het nummer in ultiem doomtempo weer op gang getrokken wordt, begeleid door tantrische stemgeluiden.

Scopolamine is kortgezegd een (genees)middel ter voorkoming van misselijkheid, braken en duizeligheid bij reisziekte, en daarmee wel een ironische titel bij deze muziek. Het nummer zelf neemt je inderdaad mee op reis, niet fysiek natuurlijk, maar in het hoofd wordt wel een beeld geschapen door middel van bezwerende klanken. Het heeft een beetje een Oosters sfeertje, met name vanwege het gitaargeluid, dat bij uitstek geschikt is om deze muziek te vertolken. Ook hoor ik spacerock-achtige effecten voorbijkomen, zodat een band als Hawkwind als invloed hier niet onvermeld mag blijven.

De Oosterse (hogere) sferen blijven het geluidsbeeld bepalen, eventueel aangevuld met elementen uit de wereldmuziek en tribal-achtige invloeden. Ylösnousemus is zo'n typisch hallucinerend nummer; niet hard, zelfs geen metal te noemen, maar wel enorm meeslepend, of zelfs tripperig. Langzaam, subtiel zwelt het nummer aan tot z'n climax, een spannende reis.

Een reis die afgesloten wordt met het heavy, doomy Uniemä. Uiteraard worden de heavy passages afgewisseld met lange, bijna esoterische stukken, voordat het nummer met een lang en slepend slotakkoord aan z'n einde komt. Ik kan deze trip, ehm reis, aanraden aan de liefhebber van zware, slepende psychedelische postrock. Je kunt 'm ook gerust vaker doen, vervelen gaat het niet gauw, eerder zul je nieuwe gedachten ervaren tijdens de trip / reis.