Mourners Lament - A Grey Farewell

• BandMourners Lament [CL]
• TitelA Grey Farewell
• Release datum02-08-2024
• LabelPersonal Records [MX]
• PromotorSuspicious Activities PR [US]
• Genre Doommetal

Tracklist

01. Towards Abandonment
02. Changes
03. Ocaso
04. The Clear Distance
05. In A White Room
06. Mass Eulogy

Chili kent een 'levendige' doom metalscene, daarover schreef ik al eerder. Deze keer ga ik het hebben over Mourners Lament. Die band is opgericht in 2004, met (ex-) leden van onder anderen Mar De Grises, Capilla Ardiente en Poema Arcanvs. In 2008 verscheen een goed ontvangen EP Unbroken Solemnity, daarna werd het stil rond de band. De reden laat zich achteraf eenvoudig verklaren: in 2009 hield, behalve zanger Cristian Ibañez, de hele band er mee op.

Met nieuwe muzikanten (met ervaring in King Heavy en Noctus) werd uiteindelijk gewerkt aan materiaal, dat zou uitmonden in het eerste volledige album van Mourners Lament: We All Be Given. Deze was gereed in 2016 en verscheen in november van dat jaar in eigen beheer, en op 1 april 2017 (geen grap!) via het Nederlandse Hammerheart. Na weer een fikse pauze heeft de band inmiddels album nummer drie uit: A Grey Farewell.

Ik zou niet willen beweren dat 'alle' bekendere Chileense doombands op elkaar lijken, maar er zit toch wel een soort van gemeenschappelijkheid in de sfeer heb ik het idee. De doom metal ervaar ik over het algemeen als sereen, ontspannend. Er lijkt een zekere mate van gelatenheid in te zitten. Hoewel aan de muziek van Mourners Lament zeker ook rauwere randjes zitten (de grauwe vocalen bijvoorbeeld) zijn het toch de slepende gitaarlijnen en de hoeveelheid ingetogen passages die in belangrijke mate bijdragen aan het totaalplaatje.

Met nummers van boven de tien minuten weet je dat je een trage opbouw kunt verwachten, evenals uitgesponnen, ingetogen passages. Een beetje gothic, wat piano / toetsen en cleane gitaarpartijen worden afgewisseld met de al genoemde rauwere stukken - soms worden beide aspecten ook kunstig gecombineerd. Het zijn voor mij vooral de zwierige leadgitaren die opvallen, en klinken als Paradise Lost in hun beste dagen. Zeker naar het einde van de langere composities toe ontstaat het meest prachtige samenspel. Luister maar eens naar afsluiter Mass Eulogy.

Natuurlijk is het best knap om een nummer van dertien minuten over de gehele speelduur spannend dan wel interessant te houden, maar Mourners Lament lukt het prima wat mij betreft. Tja, misschien is (funeral) doom wel wat voorspelbaar, maar de invulling die deze Chileense band er aan geeft spreekt mij enorm aan. En dan is er wat mij betreft helemaal niks mis met precies dat brengen wat je verwacht.