My Dying Bride - The Ghost Of Orion

• BandMy Dying Bride [GB]
• TitelThe Ghost Of Orion
• Release datum06-03-2020
• LabelNuclear Blast [DE]
• Genre Doommetal

Tracklist

1. Your Broken Shore
2. To Outlive The Gods
3. Tired Of Tears
4. The Solace
5. The Long Black Land
6. The Ghost Of Orion
7. The Old Earth
8. Your Woven Shore

Van de oorspronkelijke 'Peaceville 3' (Paradise Lost, Anathema en My Dying Bride) is het My Dying Bride die de minste rigoureuze veranderingen doorvoerde in haar oorspronkelijke doom/death-geluid. Natuurlijk evolueerde de band wel. Ook werden er wel eens wat experimenten gedaan maar de fundamenten bleven onveranderd.

Met het verdrietige nieuws dat zanger Aaron Stainthorpe deelde over zijn zieke dochter, was het maar de vraag of we na het vorige album Feel The Misery ooit nog iets van de Britse doom-veteranen zouden horen. Maar hier is dan Ghost Of Orion. Een album waarop de zanger het nodige verdriet verwerkt. Tired Of Tears verhaalt bijvoorbeeld over hoe een bezorgde vader snakt naar lichtpuntjes in een sombere periode van wanhoop en verdriet. Het is verder een typische Bride-song. Zware stukken die moeiteloos verstrengelen met lichtere gothic tinten. Beide aspecten overbrugd door fraaie herkenbare gitaar-harmonieën. En natuurlijk keert de viool ook weer terug. Stainthorpe klaagt, declameert en brult alle emoties van zich af.

Ghost Of Orion verkent ook andere terreinen. In het gelaten The Solace laten fraai verstrengelde gitaar-harmonieën zich vergezellen door een ijle vrouwenstem. Die stem is afkomstig van Wardruna's Lindy Fay Hella. De drums blijven even achterwege. My Dying Bride koerst hiermee achter Dead Can Dance of beter nog The Cocteau Twins achterna. Dat is even wennen. Maar als het je in zijn greep krijgt, wordt het wonderschone ervan snel duidelijk.

The Solace vormt een opmaat voor weer een klassiek Bride-epos in de vorm van het ultra-depressieve The Long Black Land. Weer een track met alle bekende ingrediënten aan boord. Wat ook niet onvermeld mag blijven, is de sprankelende productie. Die is glashelder en klinkt als een klok. Daarmee is het extra genieten van alle details.

De titel van het afsluitende Your Woven Shore spreekt na het openende Your Broken Shore opnieuw een sprankje hoop uit. Het is een neoklassiek outro in de stijl van For My Fallen Angel van het album Like Gods Of The Sun of van wat we op Evinta te horen kregen. Ditmaal zonder plechtige woorden van Aaron Stainthorpe.

My Dying Bride levert met The Ghost Of Orion opnieuw een werkstuk af dat niet teleur zal stellen. Veel bekende ingrediënten uit de Bride-keuken passeren de revue en er wordt daarnaast ook zachtjes geëxperimenteerd. Alles met de vertrouwde melancholische en soms wanhopige sfeer op de achtergrond.