Nachtvorst - Verlies

• BandNachtvorst [NL]
• TitelVerlies
• Release datum08-10-2018
• LabelRazed Soul Productions [US]
• Genre Doommetal, Melodieuze/ Symfonische black metal

Tracklist

1. Verlaten
2. Verloren
3. Verlost

In 2012 maakt ik kennis met Nachtvorst naar aanleiding van hun album Silence dat ik redelijk kon waarderen. Ik heb geen idee wat de beide heren in de tussenliggende jaren in muzikaal opzicht hebben uitgevoerd, maar met het vorige maand verschenen Verlies heb ik de opvolger van dat album mogen ontvangen. Ik ben wel benieuwd eigenlijk. Achteraf zal me overigens blijken dat Verlies in eerste instantie al vroeg in 2017 (digitaal, in eigen beheer) is verschenen, maar dat heb ik gemist. Een fysieke release liet dus lang op zich wachten, maar zal het album ongetwijfeld een nieuwe boost gaan geven.

Ook Verlies herbergt weer (zeer) lange composities, drie stuks deze keer, bij elkaar genoeg voor bijna vijftig minuten aan muziek. Funeral doom denk je dan meteen. Ja en nee, maar toch niet helemaal. Nachtvorst komt van oorsprong uit de black metal-hoek, maar heeft daar in de loop der jaren en albums wel zeer veel sfeer-elementen aan toegevoegd. Inderdaad ook doominvloeden, maar ook van drone en ambient, postrock, en heel soms zelfs wel een beetje gothic. Experimenteerdrift stond bij de heren al hoog in het vaandel, de eigenzinnige aanpak blijken ze nog niet te zijn verleerd. En gelukkig maar.

Verlaten begint als een sfeervolle variatie op de Marche Funèbre van Chopin. Dit is als het ware het intro, vervolgens ontspint zich een traag hoorspel, enorm sfeervol, maar eigenlijk behoorlijk a-typisch voor metal. De accordeon hoorden we bij deze band al eerder, en blijft spooky klinken in deze context. Dat geldt ook voor de percussie en de piano, en natuurlijk ook de strijkers. Luister maar eens naar het begin van Verloren, hoe die laatste een bijzonder weemoedige sfeer schilderen. Inderdaad, Nachtvorst begint toch hoe langer hoe meer op een doomband te lijken.

Uiteraard worden ook vertrouwde geluiden voorgeschoteld, zoals logge riffs en een lekker brullende grunt. De combinatie van al deze aspecten geeft Nachtvorst z'n eigen smoel. Heel af en toe horen we nog een passage (het einde van Verlost bijvoorbeeld) die aan black metal doet denken, maar dat begint zowat een uitzondering te worden. Hoe dan ook zorgt de verdieping van het geluid voor een alleszins sfeervol album. Ongeacht het label dat je er aan hangt is Verlies het toonbeeld van een in- en intriest klinkend album, waarop alle elementen logisch klinken en de allesbepalende sfeer gewoon helemaal klopt. Ik vind het prachtig!