Nasty - Love

• BandNasty [BE]
• TitelLove
• Release datum28-02-2013
• LabelBDHW (BeatDownHardwear) [DE]
• PromotorGordeon Music [DE]

Tracklist

01. Intro
02. Hell On Earth
03. Fake Smile
04. Skit 1
05. Scheisse
06. Look At Me And F*** You
07. My Brain Went Terribly Wrong
08. Skit 2
09. Skit 3
10. Love
11. Slaves To The Rich
12. The Power
13. Interlove
14. Zero Tolerance

Handig dat je wat extra informatie geleverd krijgt bij bands en/of albums die je verder niet zo bekend zijn. Zulks was ook het geval met de band Nasty, die recentelijk album Love uitbracht. Op het bijgevoegde infosheet stond “4 dudes doing fucked up music for a fucked up world” en daarmee mocht ik het doen. De opties die verschenen na het intikken van zoekopdracht “Nasty – Love” leverden in eerste instantie niet de (in deze context dan toch) gewenste resultaten op. Verder opzoekwerk maakte duidelijk dat het hier gaat om een hardcore / metalcore band uit het Belgische Luik, die met dit Love een kort maar krachtig cd'tje aflevert.

Het album begint met een bijzondere introductie: een moslim gebedje begeleid door zweverige klanken en een trommel op de achtergrond. Na een minuut barst het geweld dan pas echt los met Hell On Earth, een nummer dat z'n titel eer aan doet. Het contrast kon haast niet groter zijn. Loodzware beatdown hardcore die op volle oorlogssterkte door de speakers geramd wordt, met een zanger die alle opgekropte woede vol energie als een dolle in de microfoon kotst.

Voor subtiliteiten is geen plaats in de wereld van Nasty, of het zouden de rustieke intermezzo's moeten zijn tussen de nummers (Skit 1, 2 en 3). Die zorgen er dan in elk geval voor dat je als luisteraar nog even kunt ademhalen tussen de nummers door. Want het is echt een overrompelende muzikaal en vocaal geweld dat Nasty over ons uitstort. Ondanks dat het 'album' veertien titels telt is het na dik twintig minuten alweer voorbij, maar ben ik wel volledig murwgebeukt.

Opvallende tracks zijn het in het Duits geschreeuwde Scheisse, en vooral het met cleane zang opgesierde titelnummer Love. "We are all the same" is dan ook een prachtig statement dat gehoord mag worden. Ook het afsluitende Zero Tolerance klinkt voor Nasty begrippen redelijk timide naar het einde toe, waardoor het plaatje een beetje naar z'n einde toekabbelt. Ik had toch echt eerder verwacht dat Love met een knal zou eindigen.

Wie zijn of haar hardcore graag zo lomp en bruut heeft, zit met dit Luikse kwartet op rozen. Maar ik kan me zo voorstellen dat elke liefhebber van extremere muziek hier wel wat van z'n gading uit kan halen. Dit moet live overdonderend zijn.