Necrophobic - Dawn of the Damned

• BandNecrophobic [SE]
• TitelDawn of the Damned
• Release datum09-10-2020
• LabelCentury Media Records [DE]
• Genre Black metal, Deathmetal

Tracklist

01. Aphelion
02. Darkness Be My Guide
03. Mirror Black
04. Tartarian Winds
05. The Infernal Depths of Eternity
06. Dawn Of The Damned
07. The Shadows
08. As the Fire Burns
09. The Return of a Long Lost Soul
10. Devil's Spawn Attack

Necrophobic bracht ruim drie weken geleden hun negende album uit. Het is het tweede album sinds de terugkeer van gitaristen Sebastian Ramstedt en Johan Bergeback. De twee namen vijf jaar pauze van Necrophobic, maar het bloed kruipt blijkbaar toch waar het niet gaan kan. De lineup van de Zweedse death/blackmetal formatie is sowieso niet echt constant te noemen. Drummer Joakim Sterner is de enige die sinds de oprichting 31 jaar geleden zijn post niet heeft verlaten.

Naar eigen zeggen heeft Sebastian Ramstedt nog nooit zoveel gitaar geoefend als voor dit laatste album. Daardoor kon hij allerlei nieuwe riffs en melodieën schrijven en met een hoop energie aan Dawn of the Damned werken. Gelukkig hoeven de fans zich geen zorgen te maken, het is nog steeds Necrophobic! Duistere deathmetal met wellicht iets meer of andere harmonieën dan hiervoor.

Dawn of the Damned is een conceptalbum, waar de luisteraar wellicht een paar rondjes voor nodig heeft om gepakt te worden. Inspiratie komt uit allerlei psychedelische en duistere ervaringen uit het verleden van de bandleden, waar ze inmiddels genoeg afstand van hebben kunnen nemen om er over te musiceren. Als je de titels van de tien nummers leest dan wordt al duidelijk dat we door de Zweden worden meegenomen op een reis door een duister (psychisch) landschap.

Nu moet ik toegeven dat ik Necrophobic niet zo goed ken, en dat ik dit album dus niet kan vergelijken met eerder werk. Wat ik hoor bevalt me wel erg goed. De duistere sfeer komt heel goed over, zonder gemaakt te zijn. Het gitaarwerk is melodisch met mooie harmonieën, en brengt de spookachtige en enigszins melodramatische sfeer goed over. Het stemgeluid van Anders Strokirk past er perfect bij. Zijn grunts zijn vrij goed verstaanbaar, waardoor je met goed luisteren het verhaal ook nog meekrijgt.

In de verte doet Dawn of the Damned me denken aan Carach Angren, hoewel de symfonische kant wel afwezig is. Wel wordt de duistere sfeer hier en daar versterkt door goed gekozen geluidseffecten, maar het is vooral de manier waarop de gitaren gebruikt worden. Openingsnummer Aphelion is een goed voorbeeld van de geluidseffecten, en in The Infernal Depths of Eternity is duidelijk te horen wat ik bedoel met de bijdrage van de gitaren aan de sfeer. The Shadows is muzikaal iets rustiger dan de voorgaande nummers, maar hierin is het verhaal dan weer wat beter te volgen. In dit nummer gaat de hoofdpersoon de strijd aan met allerlei demonen en misschien ook wel met zichzelf.

Er is in mijn beleving eigenlijk één nummer dat echt anders is dan de rest, en dat is het laatste, Devil's Spawn Attack. Het is ook een extra nummer, dus enigszins logisch is het wel. Het meest opvallende is de bijdrage van Destruction vocalist Marcel "Schmier" Schirmer. Blijkbaar vonden de heren van Necrophobic dit nummer zo op een Destruction nummer lijken dat ze Schmier er later bij gevraagd hebben en zo voor een extra leuke afsluiter hebben gezorgd.

Een voordeel van thuis werken is dat er lekker je eigen soort muziek kan worden geluisterd (tussen de videovergaderingen door natuurlijk) en dit is zo'n album dat ik de afgelopen week met plezier aan heb gezet. Het is lekker als achtergrondmuziek, maar leent zich ook om even goed naar te luisteren. Weer een pareltje dat ik dankzij WingsOfDeath heb ontdekt!