Necrophobic - Mark Of The Necrogram

• BandNecrophobic [SE]
• TitelMark Of The Necrogram
• Release datum23-02-2018
• LabelCentury Media Records [DE]
• Genre Black metal

Tracklist

01. Mark Of The Necrogram
02. Odium Caecum
03. Tsar Bomba
04. Lamashtu
05. Sacrosanct
06. Pesta
07. Requiem For A Dying Sun
08. Crown Of Horns
09. From The Great Above To The Great Below
10. Undergången

Necrophobic draait al jarenlang mee, en wordt sinds de oprichting in 1989 gerekend tot de roemruchte Zweedse death metalscene. De eerste langspeler The Nocturnal Silence verscheen in 1993, en liet inderdaad nog death metal horen. Maar van meet af aan zetten deze Zweden in op het neerzetten van een eigen mystieke, zelfs wel wat occulte sfeer. Met opvolger Darkside (1997) ging het muzikale roer al nadrukkelijker richting black metal, in die regionen zou het Zweedse vijftal zich ook blijven ophouden gedurende het vervolg van de loopbaan.

Na Womb of Lilithu in 2013 was het weer even wachten op nieuw plaatwerk; dit wordt verklaard door een rommelige periode van (soms noodgedwongen) bezettingswisselingen. Drummer Joakim Sterner is nog het enige overgebleven originele bandlid, nadat zanger Tobias Sidegård in 2013 naar aanleiding van een veroordeling wegens huiselijk geweld uit de band is gezet. Dit maakt de weg vrij voor de terugkeer van de zanger van het eerste uur: Anders Strokirk. Ook terug zijn de beide gitaristen Sebastian Ramstedt en Johan Bergebäck, die de band in 2011 verlieten. In deze grotendeels gereviseerde bezetting meldt Necrophobic zich terug aan het front met Mark Of The Necrogram.

Voor het geluid van de band maakt dat hoegenaamd weinig uit. Wie een terugkeer zou verwachten naar oudere tijden zal bedrogen uitkomen, want eigenlijk gaat Mark Of The Necrogram 'gewoon' verder waar de band met de voorgaande albums gebleven was. Felle ritmes, een fiks tempo, en furieuze maar toch melodieuze gitaarriffs voeren de boventoon. Qua sfeer wordt handig heen en weer gelaveerd tussen een pakkende insteek en een voorzichtig-duistere atmosfeer. Het verschil zit 'm hooguit in de sterke vocale invulling: de raspende grunt van Strokirk blijkt zich prima te lenen voor deze muziek.

Het stiekem wel erg melodieuze Tsar Bomba maakt de reikwijdte van Necrophobic goed duidelijk. Zonder dat het cheesy wordt zet de band hier een uiterst pakkend black metal nummer neer, waar ze naar mijn mening gewoon goed mee weg komen. Zet dit maar eens naast het openende titelnummer Mark Of The Necrogram, waarmee de band een stuk feller uit de bocht komt gevlogen. Ook Lamashtu en Sacrosanct laten horen dat de Zweden nog altijd vol voor de (atmosferische) black metal gaat. Qua sfeer is vooral het slepende, fraai dreigende Requiem For A Dying Sun een goed voorbeeld van waar Necrophobic voor staat.

Het Zweedse vijftal blijft balanceren op de randen van melodieus en extreem, en weet beide invalshoeken in de basis nog altijd prima te verenigen. Dat die balans per nummer soms de ene, soms de andere kant uit slaat, daar moet je maar tegen kunnen. Van saaiheid valt Necrophobic mijns inziens niet echt te beschuldigen, hooguit van degelijkheid. Het mag namelijk net een tikje spannender denk ik.