Nekromant - The Nekromant Lives

• BandNekromant [SE]
• TitelThe Nekromant Lives
• Release datum09-11-2018
• LabelRipple Music [US]
• PromotorSheltered Life Productions [US]
• Genre Doommetal, Heavy / power metal, Stoner

Tracklist

01. The Nekromant Lives
02. Voidwalker
03. Exit Spell
04. Scorpio
05. Eye in the Sky
06. Wolves Mountain
07. Blood for Walpurgis
08. For The End
09. We Want You Dead

Ik zal het nog even een keer uitleggen: Nekromant is het vervolg op (het Zweedse) Serpent, dat ik naar aanleiding van hun album Nekromant (2016) al eens had voorgesteld. Waarmee direct de nieuwe bandnaam verklaard is. Hetzelfde trio muzikanten besloot de naam te veranderen van Serpent naar Nekromant, omdat er in Zweden al wel meer Serpenten rondkronkelen. Welnu, die band dus komt deze maand met hun tweede album: The Nekromant Lives.

Qua muzikale invalshoek is er inmiddels wel wat veranderd sinds de Serpent-dagen, het lijkt wel of het geluid steeds meer opschuift richting klassieke hardrock/heavy metal, waarbij het doomy gehalte zo af en toe iets naar beneden wordt geschroefd. De opzwepende opener en titelnummer The Nekromant Lives maakt dat al snel duidelijk. Black Sabbath is nog steeds wel van invloed - luister maar eens naar Voidwalker - maar minder nadrukkelijk dan voorheen.

Een band waar ik vooral aan moet denken is The Sword, ook een soort mix van traditionele doom en heavy metal, maar ook bijvoorbeeld stoner, waarin ruimte is voor uptempo heavy rock en (premature) metal. Nekromant blijkt meer dan een ode aan Black Sabbath, en laat horen dat ook de klassieke heavy metal, maar net zo gemakkelijk bands als Deep Purple en Uriah Heep van zowel jaren '70 als '80 hun sporen hebben achter gelaten.

Scorpio en Eye in the Sky - beiden wat melancholieke tracks - vind ik daar wel mooie voorbeelden van. De rauwe, soms wat lage riffs zijn nooit ver weg, de ritmesectie is lekker stuwend, en de cleane zang geeft het geheel een wat mystiek tintje. Daarna gaat met (het instrumentale) Wolves Mountain het tempo serieus omhoog en horen we rechttoe rechtaan klassieke NWOBHM; net als in de heerlijke afsluiter We Want You Dead. Dan is het de beurt aan Blood for Walpurgis, dat al eerder als single is voorgesteld, en me ook doet denken aan zowel Black Sabbath als The Sword. Geen pure doom, wel behoorlijk pakkend.

Op die voet gaan we 'vrolijk' verder met For The End, misschien mijn favoriet van het album. Met een mix van groove, een vleugje mystieke psychedelica, melodie en een ingetogen intermezzo voorafgaand aan een vette gitaarsolo, is dit denk ik wel het meest afwisselende (en ook het langste) nummer van het album. Nekromant bewijst met The Nekromant Lives meer te zijn dan 'alleen maar' een doomband. Natuurlijk liggen de invloeden uit het verleden er nog best dik bovenop, maar het trio Zweden doet z'n best om daar iets eigens van te maken.