NervoChaos - Ablaze

• BandNervoChaos [BR]
• TitelAblaze
• Release datum21-06-2019
• LabelHammerheart Records BV [NL]
• Genre Deathmetal, Thrashmetal

Tracklist

01. Necroccult
02. Demonic Juggernaut
03. Feast Of Cain
04. Whisperer In Darkness
05. Death Rites
06. Shamanic Possession
07. Into Nightside
08. Cave Bestiam
09. Dawn Of War
10. Mors Indecepta
11. Stalker
12. My Dues
13. Downfall
14. A World Between Worlds
15. Walk Away
16. Of Evil And Men

Het Brazilaanse NervoChaos draait ook al een behoorlijke poos mee. De band werd ergens in de jaren '90 opgericht in het zonnige Brazilië en gaat er prat op old school thrash met deathmetal te verweven. Ablaze is het zevende volledige album van de band. En het is inderdaad een obstinaat mengseltje van death en thrash.

Wie aan Brazilië en metal denkt, komt al snel uit bij Sepultura en Sarcofago. In het begeleidende schrijven wordt druk verwezen naar deze twee bands. Dat hoor ik eerlijk gezegd niet. Ik meen ook te vinden dat de band zich daarmee tekort doet. Nummers als Demonic Juggernaut en Death Rites staan bol van de generieke deathmetalriffs maar onderscheiden zich door de inzet van 'gangvocals'. Die injectie zorgt voor een energiek 'trap alles maar kapot'-gevoel. Heel even dwaalden mijn gedachten af naar het Eternal Nightmare album van Vio-Lence. Niet zozeer qua muziek, maar wel qua attitude enigszins vergelijkbaar.

Af en toe zorgen wat onduidelijke samples voor een kwaadaardige atmosfeer. Dat steekt dan wel eens wat schril af tegen de 'urban' gevoel zoals ik hierboven beschreef. En de vele nummers doen in al hun eenvoud soms ook wel eens wat schizofreen aan. Occulte zaken verwerken in springerige hardcoremotiefjes, kun je best samenvatten als een vorm van buiten de lijntjes kleuren.

Al met al wordt er qua riffs doorlopend in vaak geraadpleegde handboeken geshopt. Er is in die zin weinig uitdaging te vinden op Ablaze. Wat overblijft is de recht voor je raap-houding die vooral aan kracht wint in de zogenaamde polkasnelheden. Sommige breakdowns zijn te voorspelbaar maar niettemin leuk als ze dan toch invallen. Als de band een paar versnelligen lager gaat zoals in het langdradige Feast Of Cain dreigt de saaiheid wel wat toe te slaan. Ook Into Nightside sleept om die reden wat te lang aan. Maar ja, die gangvocalen hè? Alsof de jaren '90 nog moeten beginnen. Die houden je toch bij de les. Erg leuke toevoeging.

NervoChaos laat horen dat er altijd wel leuke ideeën bestaan om te onderzoeken. Eerlijkgezegd ken ik het overige materiaal niet om Ablaze tegenaan te houden. De band levert geen hoogstaande maar wel onderhoudende metal. Het leukst is het als het onstuimig wordt zoals in het wilde Mors Indecepta. Provocatief en obstinaat. Dat wat Ablaze is, als je het album in een paar steekwoorden moet omschrijven.