Nibiru - Salbrox

• BandNibiru [IT]
• TitelSalbrox
• Release datum10-05-2019
• LabelRitual Productions [GB]
• Genre Doommetal, Drone / Ambient, Sludgemetal

Tracklist

01. Ehnb
02. Exarp
03. Hcoma
04. Nanta
05. Abalpt
06. Bitom
07. Rziorn

Nibiru bespreken als ware het een band die 'gewone' muziek uitbrengt is onbegonnen werk. Salbrox is de zesde release van deze band, ik verwacht eerlijk gezegd niet dat het materiaal hierop veel zal afwijken van voorgaand werk. Naar aanleiding van het vorige album Qaal Babalon kon ik al bijna niet uit mijn woorden komen om te beschrijven wat ik hoorde en daarbij ervaren heb. Evengoed wil ik met Salbrox een nieuwe poging wagen.

Het Italiaanse trio brengt op de eerste plaats geluiden voort, en deze passen nou eenmaal niet altijd binnen het door ons menselijk brein afgekaderde begrip 'muziek'. Vervreemdend, mysterieus, misschien ook wel wat hypnotiserend of psychedelisch; wat mij zelf betreft in elk geval nieuwsgierig makend. Hoe dan ook kruipt het samengaan van de voortgebrachte klanken onder de huid, mij laat het niet snel los.

De lange opener Ehnb zet direct de toon voor de weirde atmosfeer die wordt voorgeschoteld. Ingehouden percussie, absurdistisch klinkende menselijke stem-geluiden, een prevelende vocale voordracht, en een soort van achtergrondgeluiden die je niet kunt verklaren of thuis kunt brengen. Het klinkt wat ritualistisch, als een soort van geheime kerk- of andersoortige gelovige dienst.

Een compactere track als Nanta is misschien wat beter te behappen, al wordt de muziek dan wel meteen een stuk zwaarder en logger. De intiemere atmosfeer van de albumopener wordt dan losgelaten, hier is eerder sprake van doom en vooral sludge. Andere korte nummers als Abalpt en Bitom zijn al weer een stuk minder herkenbaar als muziek: Abalpt is een met samples opgesierd stukje ambient, waar naar het einde toe ook percussie aan is toegevoegd; Bitom lijkt te bestaan uit slechts willekeurig neergelegde piano-aanslagen.

Dan geef ik toch de voorkeur aan nummers als Exarp of afsluiter Rziorn. Ook deze zijn behoorlijk goed te vormen, en maken duidelijk waar Nibiru voor staat: suggestieve mantra's en hypnotiserende drones doordrenkt met de samensmelting van sludgy doom metal en psychedelische texturen. Salbrox lijkt me iets "toegankelijker" dan z'n voorganger, die minder wist te beklijven vanwege de wel heel lange tracks. Ik sluit me nog even op om deze naargeestige reis nog eens tot mij te nemen.