Nibiru - Teloch

• BandNibiru [IT]
• TitelTeloch
• Release datum25-03-2016
• LabelArgonauta Records [IT]
• PromotorNeeCee Agency [IT]

Tracklist

1. Carma Geta (10:35)
2. Teloch (12.42)

Van het Italiaanse Nibiru besprak ik vorig jaar hun derde album Padmalotus. Meer info omtrent de band, achtergronden en de basis van de muziek kun je daar terug lezen. Nog geen jaar later is de band al weer terug met een nieuwe release, deze keer een EP. Deze heet Teloch, bevat 'slechts' twee nummers, maar beslaat evengoed nog altijd ruim 23 minuten aan muziek.

De Italianen houden het nog altijd op rituele psychedelische sludge, en gaan na het voltooien van de trilogie die de voorgaande albums als geheel vormden, op minder vertrouwde voet verder heb ik zo het idee. De muziek begint nog wel met langgerekte stukken, die het midden houden tussen drone en ambient. De klanken bestaan niet uit een enkele toon, daarin wordt gevarieerd, maar houden wel minutenlang aan. Bijvoorbeeld: pas na ruim vijf minuten in Carma Geta horen we de eerste 'echte' muzikale klanken, vervolgd door iets dat mogelijk op een menselijke stem zou kunnen lijken. Ik moet zeggen: dat klinkt wel lekker ziek! Ik heb het idee dat er iets meer spanning is waar te nemen dan op het laatste album. Vooral het tweede gedeelte van Carma Geta spreekt me wel aan.

Titelnummer Teloch begint opnieuw met een hele trage spanningsopbouw, waarbij de eentonigheid eerst onderbroken wordt door een vertelstem, daarna door dezelfde zieke vocalen als in het eerste nummer. Hier komt Nibiru gelukkig een stuk sneller ter zake, zodat Teloch veel meer een 'echt' nummer is. Hiermee neemt de band meer afstand van de psychedelische aanpak, en gaat richting post-metal. Hier doen de esoterische klanken en het geneurie hun intrede in een break, een brug, naar het tweede gedeelte, dat zowat naar black metal neigt. Gelukkig wordt het hier wel aangevuld met percussie en een gesampelde stem, zodat er gewoon meer gebeurt in de rustiger passage.

Puur in muzikaal opzicht is deze EP, en dan vooral het nummer Teloch, een stuk interessanter dan voorgaand werk. De ruimte voor de ambient/drone stukken is veel minder, al zijn ze er nog wel. Alleen niet zo kaal meer. Natuurlijk mag ook de didgeridoo nog altijd z'n zegje doen, maar dat vind ik op zich niet zo spannend, dat hadden wat mij betreft net zo goed synthesizers kunnen zijn. Ik ben benieuwd in welke richting Nibiru z'n pad zal vervolgen met volgend plaatwerk.