Nighthawk - Prowler

• BandNighthawk [SE]
• TitelProwler
• Release datum12-05-2023
• LabelMighty Music [DK]
• PromotorTarget Group [DK]
• Genre Hardrock

Tracklist

01. Highest Score
02. Running Wild
03. Action
04. Flame Still Burns
05. Free Your Mind
06. God Of Thunder [Kiss cover]
07. Strike Like Lightning
08. Cover Me [Bruce Springsteen cover]
09. Burn The Night
10. Playing The Game
11. See You Again

Vrijdag nacht. Het weekend is nog steeds een schitterend vooruitzicht en de vermoeidheid verandert ineens in een energieke drang om plezier te hebben, op jacht te gaan, gewoon te Leven! Dat is precies het moment dat Nighthawk's mix van klassieke AOR en hardrock het beste tot zijn recht komt. Hun nieuwe album Prowler belooft een ouderwets rock 'n' roll feestje.

Nighthawk begon als een soloproject van Robert Majd (bassist in Metalite en Captain Black Beard). Het idee was gewoon om plezier te hebben, gitaar te spelen en wat energieke hard rock 'n' roll te schrijven. Het debuutalbum bevatte een heleboel verschillende zangers. Na die eerste albumrelease in de zomer van 2021 kreeg Robert kriebels om meer te doen.

Deze keer zou de inzet hoger zijn. Met de wereldberoemde Abbey Road Studios geboekt, was er een complete band en een verzameling nummers nodig die pasten bij het kaliber van de studio. Björn Strid (The Night Flight Orchestra, Soilwork) kwam er bij als zanger, Magnus Ulfstedt (Ginevra) op drums, John Lönnmyr (The Night Flight Orchestra) op keyboards en Christan Ek (Captain Black Beard) op bas. Negen originele tunes samen met twee covers (van Kiss en Bruce Springsteen) werden live in de studio opgenomen in slechts twee dagen tijd in een poging om de vibe van die goeie ouwe tijd te bereiken.

Met opener Highest Score zit ik meteen in ouderwetse Deep Purple-sferen, waar eerlijk gezegd het orgel debet aan is. Dit is een Burn-aanbidding van de bovenste plank: lekker opzwepend, en o zo catchy. Met de zang van Strid er bij is dit dik in orde. Helaas blijft dit niveau niet het gehele album gehandhaafd. Technisch gezien klopt het allemaal: goede muzikanten, pakkende liedjes; maar ik krijg er op een enkele uitzondering na te weinig gevoel bij. Zoals gezegd weet de opener me te raken, maar dat blijkt toch een uitzondering.

Luister maar eens naar de Kiss-cover God Of Thunder, dan begrijp je misschien wat ik bedoel. Weinig onderscheidend, weinig sfeer. Het orgel klinkt verdomd lekker, de cleane zang juich ik zonder meer toe, maar het mag net iets rauwer allemaal. Dit is allemaal net iets te veilig. En zeker met een handvol tracks dat de drie minuten niet eens haalt is het allemaal ook wel erg snel weer voorbij. Prowler is vluchtig in meerdere opzichten.