Nightrage - Wolf To Man

• BandNightrage [SE]
• TitelWolf To Man
• Release datum29-03-2019
• LabelDespotz Records [SE]
• PromotorHard Life Promotion [NL]
• Genre Melodieuze deathmetal

Tracklist

01. Starless Night
02. Wolf To Man
03. Embrace The Nightrage
04. Desensitized
05. God Forbid
06. By Darkness Drawn
07. The Damned
08. Arm Aim Kill
09. Gemini
10. Disconnecting The Dots
11. Escape Route Insertion
12. Lytrosis (Instrumental)

De Zweeds-Griekse combine Nightrage loopt al weer wat jaartjes mee in het zware circuit. Opgericht in het jaar 2000 heeft de band - in een weinig stabiele bezetting - tot voor dit jaar al zeven albums op z'n naam staan. Eind maart verscheen nummertje acht in de rij: Wolf To Man. De twee voorgangers konden hier nou niet bepaald de handen op elkaar krijgen; zou het nieuwe album een kentering teweeg kunnen brengen?

Kort door de bocht luidt het antwoord wat mij betreft: nee. Nightrage brengt nog altijd de uiterst toegankelijke mix van thrash en melodeath. Deze muziek ligt lekker in het gehoor, blijft door de eenvoud goed hangen en is van het betere meebrul-niveau. Het gitaarwerk is zeer melodieus, de refreintjes catchy, en de composities luisteraar-vriendelijk. Of je dit alles als plus of min ervaart ligt uiteraard aan je eigen smaak; ik loop er eerlijk gezegd niet echt warm voor.

Van deze eenvormige, op Göteborgse leest geschoeide melodeath gaat mijn metalen hartje niet sneller kloppen in elk geval. Niet dat het vervelend is om naar te luisteren, maar wel omdat ik deze uitgekauwde vorm van metal al zo lang en zo vaak gehoord heb. Deze muziek ontbeert spanning en creativiteit, juist datgene dat mij in rock en metal normaliter zo aanspreekt. Ik kan hier mijn aandacht simpelweg niet voor langere tijd bij houden. Zo lang de band het tempo hoog houdt is de muziek nog best te doen, maar juist daar waar om variatie gevraagd wordt door middel van meer ingetogen of midtempo stukken weet Nightrage het vaak niet meer, heb ik zo het idee.

Ik kom wat Wolf To Man betreft (opnieuw) niet verder dan kwalificaties als adequaat en degelijk. Natuurlijk, deze mannen kunnen spelen, en weten heel goed wat ze doen. Op de uitvoering is ook zeker niks aan te merken. Maar dat is tegenwoordig niet meer voldoende om op te vallen in de schier eindeloze zee aan releases. Wolf To Man, God Forbid, The Damned en Gemini zijn tracks die wel even bijblijven, waarbij vooral de wisselwerking tussen het melodieuze gitaarwerk en de rauwe, schurende zangpartijen van Nyman als pluspunt mag gelden. De liefhebber van dit soort muziek zal het ongetwijfeld niet met me eens zijn, en wens ik dan ook evengoed oprecht luisterplezier!