Not My Master - Disobey

• BandNot My Master [US]
• TitelDisobey
• Release datum06-07-2018
• LabelExtreme Metal Music [DE], Rockshots Records [IT]
• PromotorAsher Media Relations [CA]
• Genre Groovemetal, Sludgemetal

Tracklist

01. Acadence
02. Revenge
03. Where's God Now
04. Morning Star
05. Lies
06. How the Gods Kill (Danzig cover)
07. Consume

Not My Master is afkomstig uit El Paso, Texas, USA, en speelt naar eigen zeggen 'Texas Fucking Metal', of anders gezegd 'Sludge, Angry, Ugly, Dirty Metal'. Dergelijke grote woorden scheppen natuurlijk de nodige verwachtingen; vind ik wel tenminste. Voor zover ik kan nagaan is de vorige maand verschenen EP / mini-album (zeven nummers, een half uur aan muziek) Disobey het debuut van dit zwaar groovende kwartet, dat in 2016 is begonnen. Overigens dateren een paar van de tracks ook al uit de begintijd van de band, zoals ze te vind zijn op het youtube-kanaal van zanger Chris Kidwell.

De muziek van Not My Master houdt het midden ergens tussen Pantera-achtige southern groovende metal en sludgende stoner. Waar het aankomt op het eerste gedeelte van de omschrijving beukt en groovet de muziek als een malle, getuige bijvoorbeeld opener Acadence en Where's God Now. Het tweede gedeelte komt goed tot uiting in de meest donkere track van het album: Morning Star. Hier klinkt de band vooral onheilspellend en duister, gedompeld in een aardedonkere sfeer die weinig op lijkt te hebben met de eerder genoemde opzwepende nummers.

Over donker en onheilspellend gesproken: de Danzig cover How the Gods Kill mag er in dat kader ook zijn. Zelfs - of juist - in het ingetogen eerste gedeelte weet Not My Master een overtuigende sinistere sfeer neer te zetten; je zou er bijna bang van worden. Bang worden mag trouwens ook van de oerbrul van zanger Chris Kidwell, die af en toe klinkt of hij z'n longen er mee uit kotst. Zijn prestatie klinkt net zo volvet en smerig als de riffs van gitarist Chelo Styles. De rauwe productie van het geheel is hier dan ook perfect op z'n plaats.

Wie het prima kan vinden met bands als Pantera, Down, Crowbar of Eyehategod zal zich als een kind in een snoepwinkel voelen met Not My Master. Ronkend en groovend, lomp en zwaar, dat zijn hier wel de sleutelwoorden. Mocht je nog niet overtuigd zijn, luister hieronder maar eens naar een premature versie van Lies, dat ik in de versie zoals die op Disobey terecht is gekomen het gaafste nummer van de EP vind. Trouwens, afsluiter Consume mag er ook wel wezen!