Nunslaughter - Red is the Color of Ripping Death

• BandNunslaughter [US]
• TitelRed is the Color of Ripping Death
• Release datum27-08-2021
• LabelHells Headbangers [US]
• Genre Deathmetal

Tracklist

01. Murmur
02. Broken and Alone
03. To A Whore
04. Banished
05. Red is the Color of Ripping Death
06. Eat Your Heart
07. Annihilate the Kingdom of God
08. Beware of God
09. Black Cat Hanging
10. Dead in Ten
11. The Devil Will Not Stray
12. The Temptress
13. Casket Lid Creaks
14. Below the Cloven Hoof

Long live Jim Sadist, and long live Nunslaughter!

Nunslaughter maakt al sinds 1987 de wereld onveilig met een stortvloed aan releases - in wisselende samenstelling (niet altijd vrijwillig, getuige de tragische dood van de langjarige drummer Jim Sadist in 2015) maar altijd onder leiding van Don Of The Dead (Donald Crotsley). Opvallend genoeg zijn tussen de schier ontelbare releases - de Metal Archives telt er al over de 200! - het aantal full length albums nog altijd op één hand te tellen: Red Is The Color Of Ripping Death is nummertje vijf. Ik maakte pas in 2014 kennis met de band, die zich nadrukkelijk in de underground beweegt.

Op het nieuwe album worden er in 34 minuten tijd 14 tracks doorheen gerost. Van oorsprong stortte Nunslaughter zich vol blinde woede en haat op puur blasfemische herrie, die het beste te omschrijven is als een woeste deathrashpunk-mix. Agressie en vuilspuiterij waren de gemene delers. Tegenwoordig musiceren Don en de zijnen een stuk gestroomlijnder, en kunnen we de muzikale uitingen gerust onder de noemer rauwe death metal met een zwartgeblakerde vibe plaatsen. Godslastering maakt nog steeds deel uit van de tekstuele inspiratie, maar ook de dood en algemene vrouw- / mens-onvriendelijke onderwerpen worden niet gemeden.

Wanneer opener Murmur losbarst in een woeste schreeuw is de toon gezet. Hard, snel en opdringerig gaat Nunslaughter er vandoor. Ook Broken And Alone begint met een verschroeiend tempo. Maar gelukkig kent de band tegenwoordig de kunst van het doseren, en worden er op z'n tijd groovende passages in het middentempo ingepast. Net zo smerig, en zeker nog dreigender. Dit geeft de rauwe muziek de broodnodige afwisseling en zelfs een beetje gelaagdheid. Verderop het album begint The Devil Will Not Stray misschien wel met de beste riff van het album, die vind ik echt vet!

To A Whore is één van mijn persoonlijke favorietjes van deze plaat. Niet alleen begint deze heerlijk traag en dreigend, maar ook de tekst doet het goed. Er wordt op uiterst respectvolle wijze beschreven hoe een man zich verlustigt aan een dame van lichte zeden. Okay, dat was een grapje natuurlijk, maar het is wel echt een lekker nummer. De truc van traagheid en dreiging wordt voortgezet met Banished, zodat ik met steeds meer plezier het album aan me voorbij laat trekken.

Hoewel er nog steeds genoeg supersnelle stukken (met afsluiter Below The Cloven Hoof als klapstuk) op Red Is The Color Of Ripping Death staan, blijkt dit dus inmiddels niet meer het hoofddoel te zijn. Door middel van de dynamiek in de toepassing van tragere en loggere stukken ontworstelt Nunslaughter zich mijns inziens aan de categorie eenheidsworst. Annihilate The Kingdom Of God, Dead In Ten en het al even genoemde The Devil Will Not Stray vind ik hier goede voorbeelden van.

Vond ik voorheen Nunslaughter een 'leuk' bandje vanwege de authentieke old school insteek en de ongekunstelde aanpak, anno 2021 dreigt het zomaar een serieus goede death metalband te worden. Het moet niet gekker worden! Voor de liefhebber is hieronder het hele album te horen: