Loading...

Oniricous - La Maldición

Gepost in Reviews door Chris van der Aa op 09-12-2019

Tracklist

01. Intro
02. Exhumando el Horror
03. El Extraño
04. La Cabra Negra
05. La Maldición
06. Outro

Oniricous is een Spaanse metalband met een geschiedenis die al terug gaat tot 2005, toen de band opgericht werd als Ghül. Onder die naam verscheen in 2008 een album met als titel Los horrores de la tumba, waarna in 2011 werd doorgepakt onder de huidige naam Oniricous. Vervolgens verschenen de albums Ritos diabólicos (2013) en La caverna de fuego (2016). Pas dit jaar komt mijn kennismaking met deze band, in de vorm van EP La Maldición (de vloek), die op 31 oktober verscheen.

Op dit nieuwe werkstukje laten de Spanjaarden vier nieuwe nummers (plus een intro en outro) horen, die diep geworteld zijn in ouderwetse extreme metal. 'Horror death metal worship' noemen ze hun muziek zelf, in de teksten geïnspireerd door Lovecraftiaanse thematiek.

Ondanks dat de promo-praat rept van vergelijkingen met onder anderen Death, Morbid Angel, Massacre en Pestilence, hoor ik in Oniricous eigenlijk niet echt een pure death metalband. Ik vind het eigenlijk meer een primitief klinkende thrash/black/death-mix, extreme metal die niet verder in een bepaalde stijl is uitgekristalliseerd. En dat hoeft ook helemaal niet per se 1 soort metal te zijn natuurlijk. Bovendien vind ik primitief ook helemaal niet slecht hoor, ik bedoel meer dat er niet echt een specifieke stijl in te herkennen is.

Zo vind ik het wat langzamere en dreigende La Cabra Negra bijvoorbeeld wel heel erg lijken op oude Slayer. Snellere tracks en passages geven me juist meer een black-achtig gevoel. Het is vooral de smerige atmosfeer waar de muziek van Oniricous op drijft. Luister maar eens naar titelnummer La Maldición, dat een heerlijk macaber stukje laat horen vlak voor het einde. Dat daarbij de teksten in het Spaans gebulderd worden geeft nog een extra mystiek tintje.

Al met al vind ik vooral de rauwheid en smerigheid de charmante aantrekkingskracht van deze EP. Er wordt degelijk gemusiceerd, de zang is echt ontzettend ranzig, en bovenal de atmosfeer aardedonker. De zes tracks laten op zich wel wat afwisseling horen, van creepy geluidsfragmentjes tot ziedende blasts. Dit is zo'n typisch geval van: leuk om er bij te hebben.

Tony - Bass

Tillo - Drums

Chuster - Vocals, Guitars

Al-Wars - Guitars

Mazo - Guitars