Opeth - Garden Of The Titans (Opeth Live at Red Rocks Amphitheatre)

• BandOpeth [SE]
• TitelGarden Of The Titans (Opeth Live at Red Rocks Amphitheatre)
• Release datum02-11-2018
• LabelNuclear Blast [DE]
• Genre Melodieuze deathmetal, Progrock / metal

Tracklist

01. Sorceress
02. Ghost Of Perdition
03. Demon Of The Fall
04. The Wilde Flowers
05. In My Time Of Need
06. The Devil's Orchard
07. Cusp Of Eternity
08. Heir Apparent
09. Era
10. Deliverance

In 2016 bracht Opeth het album Sorceress uit; naar aanleiding daarvan werd uiteraard volop getourd. Op 11 mei 2017 deed de band (samen met Gojira en Devin Townsend) het Red Rocks Amfitheater in Denver, Colorado aan. Deze locatie zullen de oudere jongeren onder ons nog wel kennen van de video van U2's Sunday Bloody Sunday (van het live-album Under A Blood Red Sky), echt een betoverende plek om een optreden te registreren. Dit concert is dus nauwkeurig vastgelegd, en verschijnt in zowel geluid als beeld onder de titel Garden Of The Titans (Opeth Live at Red Rocks Amphitheatre).

Met tien nummers en een speelduur van zo'n anderhalf uur is het optreden in zijn geheel te zien en te horen. Met drie nummers - titelnummer Sorceress, The Wilde Flowers en Era - is het meest recente studio-album goed vertegenwoordigd. De overige zeven geven een goede dwarsdoorsnede van de catalogus van Opeth, waardoor dus ook tracks uit de 'grunt-periode' voorbij komen. Op oudere tracks als Ghost Of Perdition en Demon Of The Fall is echter wel te horen dat die grunt niet meer zo majestueus is als vroeger, al vind ik dat persoonlijk geenszins storend.

Met het monsterlijke Deliverence als afsluiter valt er op de setlist weinig aan te merken, hooguit kun je teleurgesteld zijn dat misschien wel het beste album van Opeth, Blackwater Park, genegeerd wordt. Al is dat mogelijk een kwestie van smaak, je kunt als band in een beperkte speelduur en met lange tracks natuurlijk nooit iedereen tevreden stellen. Wat misschien wel zou helpen: Mikael Åkerfeldt lult natuurlijk wel erg veel tussen de nummers door. Oké, dat is een bekend gegeven, en zijn redevoeringen snijden hout en staan bol van de droge humor, maar aan de andere kant kost het wel het nodige aan speeltijd.

Het is opvallend hoe goed Opeth er in geslaagd is om nummers uit de verschillende periodes bij elkaar te laten passen. Het werkt wonderwel hoe de diverse nummers elkaar opvolgen, of die nou van het laatste album afkomstig zijn of van veel oudere albums. Bijvoorbeeld ten tijde van Demon Of The Fall maakte de band nog geen gebruik van toetsen, maar in de live-uitvoering klinkt de toevoeging ervan volkomen logisch.

Er zullen ongetwijfeld wat kleinigheidjes zijn opgepoetst, maar dat lijkt me gerommel in de marge. Het is overduidelijk dat hier een ervaren band retestrak staat te musiceren. Alle facetten van de muziek van Opeth komen goed naar voren, waarbij elk instrument en elke zanglijn goed te volgen is. Ik vermoed dat de Opeth-fan in zijn (of haar) nopjes zal zijn met deze registratie.