Orodruin - Ruins Of Eternity

• BandOrodruin [US]
• TitelRuins Of Eternity
• Release datum25-10-2019
• LabelCruz Del Sur Music [IT]
• PromotorSure Shot Worx [DE]
• Genre Doommetal

Tracklist

01. Forsaken
02. Man of Peace
03. Grave Illusion
04. Letter of Life's Regret
05. War on the World
06. Into the Light of the Sun
07. Voice in the Dark
08. Hell Frozen Over
09. Ruins of Eternity

Van Orodruin had ik tot voor kort nog niet gehoord. Op zich niet zo vreemd, want de Amerikaanse band is in de jaren van zijn bestaan niet heel actief geweest op release-gebied. Opgericht in 1998 kwam de band in 2003 met debuutalbum Epicurean Mass, en dat was tot dit jaar hun enige langspeler. In 2012 verscheen in zeer beperkte oplage een EP, maar voor de rest zijn het alleen wat oud demo-materiaal en een verdwaalde live-opname die op het palmares staan.

Zoals wel meer Amerikaanse bands die traditionele heavy, epic of doom metal spelen, is Orodruin (overigens vernoemd naar Mount Doom, de vulkaan in Mordor, uit Tolkien's werk) opgepikt door het Italiaanse Cruz Del Sur-label. En dat zorgt bij mij vaak al voor de nodige belangstelling op voorhand. Gelukkig weet de band dit waar te maken, hun traditionele doom metal valt prima in de smaak.

Orodruin speelt pure doom, met een geluid dat dan ook dicht bij traditionele bands Black Sabbath, Pentagram en Candlemass ligt. Voornamelijk enorm sfeervol, met een hoofdrol voor het gitaarwerk, dat afwisselend zware riffs en fraaie melodielijnen laat horen. Eigenlijk is de doom metal hier eerder melodieus dan echt zwaar, maar het is vooral de sfeer waar deze band het van moet hebben. Juist dat aspect vind ik zelf de grootste aantrekkingskracht van deze muziek. Ouderwets inderdaad, maar daar is op z'n tijd helemaal niks mis mee.

Regelmatig wordt er een uptempo passage in de nummers gebezigd, zeer welkom voor de afwisseling. Sowieso beheerst Orodruin het trucje van de tempowisselingen uitstekend, en in die fragmenten horen we zelfs ook heerlijk spetterende gitaarsolo's voorbij komen. Hoewel ik van de negen tracks er geen enkele slecht vind, heb ik stiekem toch wel een paar favorietjes. Dat zijn met name Man Of Peace, Into the Light of the Sun, en het afsluitende titelnummer Ruins of Eternity.

Het Amerikaanse trio (noodgedwongen, want drummer Mike Waske verliet vreemd genoeg net voor de opnames van het album deze band, na zeventien jaar trouwe dienst) houdt zich strak aan de fictieve regels van de traditionele doom. Het gebrek aan originaliteit wordt echter ruimschoots goed gemaakt door de klasse die van de pakkende composities af druipt. Voor liefhebbers van het genre is Ruins Of Eternity dan ook een must-have vind ik.