Ortega - A Flame Never Rises On Its Own
- Ortega [NL]
- A Flame Never Rises On Its Own
- 15-11-2012
- Badger Records [NL]
Tracklist
01. When Fire Meets Fire (07:09)
02. The Entity (10:11)
03. Ritual (10:14)
Ortega is een vierkoppig postrock / doom / sludge monster uit Groningen, dat in 2010 uitstekend voor de dag kwam met het conceptalbum 1634. Het heeft even geduurd, maar op de valreep van 2012 is er een opvolger in de vorm van EP A Flame Never Rises On It’s Own. Wederom is dit werkstukje, net als 1634, opgenomen en gemixed door JB van der Wal (die we kennen van onder anderen Aborted en Herder). De drie nummers op de EP zijn in tegenstelling tot het verhaal van het album 1634, losse kronieken die zich afspelen rondom het concept van het vorige album. Het komt neer op drie nieuwe nummers die op zichzelf staan en elk individueel door een bandlid zijn geschreven. De EP zal worden uitgebracht in vijftig stuks doorzichtig vinyl met afwijkende cover art en 250 stuks zwart vinyl door Badger Records.
When Fire Meets Fire trapt overrompelend af. Stevige meeslepende trommelslagen en monsterlijk logge, zware riffs tekenen het nummer, afgemaakt met de hardcore achtige schreeuw van vocalist Richard. Die zang is niet helemaal mijn smaak, maar past hier prima bij de muziek en geeft het een nog net wat rauwer randje. Verder inkleuring bestaat uit aangename variatie tussen de ruigere en tragere (instrumentale) stukken, maar altijd even heavy, luister eens naar die bas! Wat een beest van een track, zo lomp heb ik mijn muziek graag, een veelbelovende opener.
Dat Ortega niet bang is om zich z'n ingetogen kant te laten zien komt uitstekend tot uiting in The Entity. Volledig instrumentaal, met veel ruimte voor de opbouw van sfeer en stemmige passages. Zo overrompelend als de opener is in z'n bruutheid, is The Entity dat in z'n sfeervolle aanpak. De geduldige en aandachtige luisteraar wordt beloond met een fraaie compositie, waarin alle aspecten (behalve zang) van het muzikale kunnen van Ortega tentoongespreid worden. Want ook hier worden naast alle sferische elementen en subtieler uitwaaierend gitaarwerk ook de brute riffs niet vergeten.
Afsluiter Ritual is de lompheid van When Fire Meets Fire in het kwadraat. Wat, konden de riffs nog bruter? De drums nog beukender? Jazeker, Ritual bewijst het. Daarnaast komt opnieuw de sferische kant aan de orde, want afwisseling is troef op deze track, waarmee het beste van de voorgaande twee op fraaie wijze gecombineerd wordt. Een nummer dat tot en met de laatste toon blijft boeien.
Liefhebbers van afwisselende postrock met een doomy, sludgy basis kunnen blindelings varen op Ortega, ik heb het idee dat de tijd die de band genomen heeft na 1634 uitermate goed benut is. A Flame Never Rises On It’s Own klinkt zoveel meer uitgebalanceerd dan het toch al niet vervelende debuutalbum. Bruutheid en sferische elementen verdragen elkaar prima en vinden elkaar in deze drie heerlijk beluisterbare tracks. Aanrader!!!
Naschrift: Het blijkt dat Ortega inmiddels ook al weer een nieuwe track klaar heeft in de vorm van het 18 minuten durende The Serpent Stirs. Ik ga snel op zoek, mogelijk binnenkort meer hierover.
