Ortega - Sacred States

• BandOrtega [NL]
• TitelSacred States
• Release datum05-10-2016
• LabelConSouling Sounds [BE], Tartarus Records [NL]
• PromotorViral Propaganda [PT]
• Genre Doommetal, Postrock / metal, Sludgemetal

Tracklist

01. Strong Eye
02. Maelstrom
03. Descending Ladders
04. Crows
05. Void

Volgens de bijgeleverde info is Ortega een Belgische band die bla bla bla ... Zie je, daarom gebruik ik die flauwekul eigenlijk maar zelden. In dit geval weet ik wel zeker dat ik beter weet. Want over het Groningse Ortega heb ik in (onder anderen) 2013 en 2014 al vrij uitgebreid de loftrompet gestoken. Uiteraard is dat geen reden om elke nieuwe release maar direct te bewieroken; dus 'nieuweling' Sacred States wordt opnieuw aan een een stevig verhoor onderworpen. Ten tijde van Crows (juni 2014) schreef ik al dat dat nummer een voorbode was van een aanstaand te verschijnen album. Waarom het zo lang geduurd heeft eer Sacred States er nu is weet ik eigenlijk niet.

Is Sacred States het wachten waard? Het voor de hand liggende antwoord is: ja natuurlijk. Ortega heeft in het verleden telkens muziek voortgebracht waar ik enorm van kon genieten. De muziek was enorm intens, hetgeen het beluisteren en het in de sfeer kruipen eveneens tot een intense ervaring maakte. Dat blijkt, na meerdere luisterbeurten, hier zeker niet anders. De lompe mix van sludge, doom, postrock/metal en noise (Descending Ladders) is me op het lijf geschreven, en opnieuw vastgelegd met behulp van de vaardige oren en handen van J.B. van der Wal. Dat lijkt me op voorhand ook al wel een pluspunt.

Wanneer Strong Eye van start gaat is me al snel duidelijk dat Ortega nog steeds inzet op lange tracks met een zeer gedegen opbouw. De spanning die dat teweeg brengt is een van de hoofdredenen dat ik deze muziek zo waardeer. Een andere is de onheilspellende sfeer die regelmatig de kop opsteekt. Log, zwaar, traag, grimmig, intens, maar altijd in balans. Want subtiel wordt er zo af en toe ook eens een scheutje melodie binnen gesmokkeld in de donkere muzikale wereld van Ortega.

Daarnaast zijn er ook de soundscape-achtige elektronische en synth-passages (met medewerking van Maurice de Jong/Gnaw Their Tongues) die de spanning tot aangename hoogten weten op te stuwen. Het spanningsveld tussen beukende sloopstukken en ingetogen passages wordt door Ortega zoals altijd optimaal uitgebuit; daarin ligt denk ik wel de grootste kracht van deze band. Zo hou je tracks van boven de tien minuten tenminste boeiend! En over stuwen gesproken: dat doen de donderende drumpartijen ook. De ijzersterke riffs en het maniakaal klinkende (overstuurde?) gebrul van vocalist Richard lijkt wel constant op de hielen te worden gezeten door het overvloedig aanwezige trommelspel.

Na deze al overrompelende opener moet Maelstrom het vooral hebben van z'n repetitieve karakter. De hoofdriff blijft maar doorzagen, wat een heerlijk geluid! Descending Ladders is een wat curieus stukje, dat een beetje aan knip-en-plakwerk doet denken, en waarvan ik nog niet helemaal weet wat ik daar mee aan moet, zeg ik even heel eerlijk. Gelukkig gaat het daarna verder met het al eerder genoemde Crows, waarover ik eerder al schreef: "Hypnotiserend en kippenvel-opwekkend, een zeer intense muziek-beleving. Brommende snaren en grommende stembanden versus melodie doen het bij mij over het algemeen wel goed". Tot op de dag van vandaag de spijker op z'n kop wat mij betreft.

Afijn, zonder een der individuele nummers tekort te doen, en om te voorkomen dat dit verhaal nog langer wordt: Ortega maakt met Sacred States mijn hooggespannen verwachtingen gewoon waar. Meer dan ooit is de band er in geslaagd zich een eigen gezicht aan te meten, en heeft zich wat mij betreft ontdaan van de postrock-vergelijkingen enerzijds, en die van de pure sludge aan de andere kant. Eigenlijk zit Ortega daar prima tussen, en heeft zich dus een eigen, welverdiende plekje verworven.